ارائه یک مدل پیش بینی مبتنی بر استنتاج فازی به منظور تخمین و بهینه سازی راندمان آبیاری زیرسطحی خورشیدی

کمبود آب آشامیدنی و آب شیرین برای مصارف کشاورزی از بزرگ‌ترین مشکل ات در اکثر کشورهای خشک و نیمه خشک است. بنابراین شیرین‌کردن آب های شور، برای تولید آب شرب و کشاورزی ضروری است. با توجه به توان تابشی مناطق جنوب ایران، مطالعه یک سیستم آبیاری زیرسطحی خورشیدی به‌صورت تجربی و تئوری در شهر دهدشت با طول جغرافیایی 57/50 درجه و عرض جغرافیایی 78/30 انجام گرفته‌است. در این سیستم از یک استخر خورشیدی و یک مبدل حرارتی جریان معکوس زیرسطحی استفاده شده‌ است. مخلوط هوای گرم و مرطوب داخل استخر خورشیدی، توسط فن، به لوله زیرزمینی هدایت شده و با استفاده از فرآیند میعان، آب مورد نیاز آبیاری زیرسطحی تولید شده‌ است. با تزریق چای کمپوست به آب خالص تولید شده، یک محلول با ترکیب مناسب برای آبیاری و تامین مواد مغذی خاک و گیاه به دست آمده‌ است. با اندازه-گیری و پایش اطلاعات محیطی و تعیین معادلات گرمایی سیستم و استفاده از نرم افزار متلب، یک سیستم فازی طراحی شده و تغییرات دما، نسبت رطوبت و جرم آب تولید شده، مورد بررسی قرار گرفته‌است. با توجه به شبیه سازی انجام شده در متلب، بیشینه دمای هوای نهایی استخر °c90 و کمینه آن °c60، به ترتیب در مرداد و فروردین حاصل گردید. در مقایسه با مقادیر تجربی، مقدار خطای بدسا آمده به‌ترتیب %8/5 و %9 است. مقدار بیشینه و کمینه آب تولیدشده به‌ترتیب، 13/6 لیتر در روز در مردادماه و 09/3 لیتر در روز در فروردین حاصل شده‌ است. در قیاس با مقدار تجربی، مقدار خطا به‌ترتیب %7 و %15 محاسبه شده‌ است. نتایج حاصل نشان می‌دهد با افزایش پارامترهای تابش خورشیدی، دمای محیط، دمای آب، قطر لوله کندانسور و قطر لوله هوای گرم مرطوب و همچنین با کاهش پارامترهای دمای آب کندانسور، رطوبت نسبی هوای محیط و ارتفاع آب استخر، میزان آب تولیدشده افزایش می‌یابد. با توجه به نتایج، این روش برای استفاده در مناطقی با اقلیم گرم و خشک مناسب است.