اثر کودهای زیستی و شیمیایی بر عملکرد و برخی ویژگی‌های بیودیزل تولیدی از گیاه کاملینا (camelina sativa l.)

کاملینا (camelina sativa l.) از خانواده براسیکاسه، ماده اولیه مناسبی برای تولید بیودیزل است. این گیاه دانه روغنی، دارای ویژگی‌های زراعی مطلوب و سازگار با شرایط آب و هوایی معتدل است. برای بررسی اثر کود زیستی و کود شیمیایی بر عملکرد و برخی ویژگی‌های بیودیزل تولیدی از کاملینا، در سال زراعی 1395 در مزرعه ای واقع در کازرون پژوهشی انجام شد. این پژوهش به‏صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل کود زیستی بارور2 حاوی باکتری افزایش‏دهنده حلالیت فسفات (باکتری pseudomonas putida strain 13p وstrain 5p agglomerans pantoea) به‏عنوان عامل اول در 2 سطح (مصرف و عدم مصرف) و کود شیمیایی به‏عنوان عامل دوم شامل تیمارهای شاهد، کودهای نیتروژن، فسفر، گوگرد به‏تنهایی و دو مقدار در حد توصیه شده (به ترتیب 200، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار) و 30 درصد کمتر از حد توصیه شده بودند. با ایجاد شرایط تغذیه‌ای برای گیاه کاملینا، عملکرد دانه، درصد روغن، عملکرد روغن و پروتئین دانه و همچنین صفات بیودیزل شامل چگالی، عدد یدی و عدد صابونی و درصد گوگرد مطالعه شدند. نتایج نشان داد که عملکرد دانه و عملکرد روغن در تیمار نیتروژن+فسفر+گوگرد با مصرف کود زیستی بیش از سایر تیمارها بوده است. تیمارکودهای شیمیایی گوگرددار در حد مطلوب بدون مصرف کود زیستی و تیمار نیتروژن+فسفر+گوگرد بدون مصرف کود زیستی به‏ترتیب بیشترین افزایش درصد روغن و پروتئین دانه را داشتند. بیشترین چگالی، عدد یدی و عدد صابونی و گوگرد (به‏ترتیب 0.0009248 گرم بر سانتی مترمکعب، 26.94 میلی‌گرم ید بر 100 گرم روغن و 227.1 میلی‌گرم هیدروکسیدسدیم بر گرم روغن و 0.027 درصد وزنی) در بیودیزل تولیدی تحت تیمارهای نیتروژن و فسفر و نیز تیمار کود زیستی و گوگرد در حد مطلوب و تیمار نیتروژن+گوگرد و فسفر در حد مطلوب بدون مصرف کود زیستی، به‏دست آمد. در مجموع نتایج پژوهش نشان داد که کاربرد کودهای زیستی به‏همراه کودهای شیمیایی باعث بهبود ویژگی‌های روغن و بیودیزل تولیدی از دانه کاملینا می‌شود.