تاثیر نوع سوخت و سرعت موتور بر قابلیت‌کاردهی یک موتور اشتعال تراکمی

برای اندازه‌گیری کیفیت انرژی، مفهومی به عنوان «قابلیت‌کاردهی» تعریف شده است. در این پژوهش، قابلیت‌کاردهی یک موتور دیزل با استفاده از مخلوط سوخت‌های دیزل و بیودیزل (b0، b20، b40 و b100) بررسی می‌شود. همچنین تاثیر سرعت‌های 1200، 1600 و 2000 دور بر دقیقه بر تحلیل قانون دوم ترمودینامیک با سوخت‌های مختلف، واکاوی می‌گردد. پارامتر‌های مورد بررسی در این پژوهش، شامل قابلیت‌کاردهی از طریق انتقال کار و گرما، بازگشت‌ناپذیری، قابلیت‌کاردهی کل، قابلیت‌کاردهی ترمومکانیکی و قابلیت‌کاردهی سوخت سوخته شده هستند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد، پارامترهای قابلیت‌کاردهی برای مخلوط سوخت‌های دیزل و بیودیزل تا مرحله احتراق زیاد و سپس با شروع مرحله انبساط کاهش می‌یابد. قابلیت‌‌کاردهی کل سوخت‌ b0 به ترتیب 3.3، 7 و 16.7 درصد نسبت به سوخت‌های b20، b40 و b100 افزایش می‌یابد. بیشترین بازده قانون دوم ترمودینامیک در سرعت2000 دور بر دقیقه بود که برای سوخت‌های b0، b20، b40 و b100، به ترتیب 44.5، 46.38، 47.89 و 48.5 درصد است.