بررسی اثر فوم و اسفنج به کار رفته در نشیمن گاه صندلی بر میزان انتقال ارتعاش به بدن سرنشین

انتقال انرژی مکانیکی، از یک منبع مرتعش به بدن انسان، باعث کاهش بازده، ضایعات اسکلتی، اختلال در راحتی فرد، اختلال‌های فیزیولوژیکی و روانی انسان می‌گردد. نبودن سیستم‌های تعلیق در ماشین‌های کشاورزی سبب شده تا راننده این ماشین‌ها در معرض محدوده وسیعی از ارتعاش‌ها قرار گیرد. یکی از راه‌های کاهش ارتعاش‌های وارد بر سرنشین، استفاده از فوم مناسب برای نشیمن‌گاه صندلی است. در این پژوهش، میزان انتقال ارتعاش توسط فوم و اسفنج پلی‌یورتان و اثر عوامل مختلف در کاهش ارتعاش وارد بر بدن سرنشین بررسی خواهد شد. در این راستا فوم‌گرم، فوم‌سرد و اسفنج پلی‌یورتان در ضخامت‌های 6، 8، 10 و 12 سانتی‌متر و جرم حجمی 12/5، 20، 30 و 50 کیلوگرم بر مترمکعب، در معرض ارتعاش قرار گرفتند. همچنین، جرم‌ سرنشین در سه سطح 75، 90 و 105 کیلوگرم و شتاب‌ تحریک در سه سطح مختلف در بازه 6-1 متر بر مجذور‌ ثانیه به نمونه‌ها وارد شد. شتاب‌های ورودی و خروجی ثبت گردید و تحلیل‌های تجربی با نرم‌افزار matlab و spss انجام شد. نتایج نشان داد، انتقال ارتعاش فوم‌سرد کمتر از اسفنج و فوم‌گرم است (حدود 10 درصد). با توجه به آنتروپومتری و جرم سرنشین تراکتور در ایران (90-72 کیلوگرم)، استفاده از فوم‌سرد با جرم حجمی 50 کیلوگرم بر مترمکعب (انتقال‌پذیری 26 درصد)، ضخامت 10-8 سانتی‌متر، در بازه شتاب‌تحریک 4-3 متر بر مجذورثانیه (انتقال‌پذیری 17 درصد) با توجه به اصول ارگونومی، مناسب‌ترین انتخاب برای نشیمن‌گاه صندلی ماشین‌های با ارتعاش بالا است.