اثربخشی آموزش برنامه فرزند پروری مثبت به مادران بر افزایش توانایی خواندن کودکان نارسا خوان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش برنامه ی فرزندپروری مثبت به مادران بر افزایش توانایی خواندن کودکان نارساخوان بود. با توجه به شبه آزمایشی بودن پژوهش، از طرح تحقیق پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. آزمودنیهای این طرح، 20 مادر دارای کودک مبتلا به نارساخوانی و خود این کودکان بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به گروههای آزمایش و کنترل تقسیم شدند. مادران کودکان گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر اساس الگوی ساندرز قرار گرفتند. این جلسات به صورت گروهی و هفتگی برگزار شد. آزمودنی ها در 3 مرحله ی پیش آزمون (یک هفته قبل از شروع جلسات آموزشی)، پس آزمون (پس از اتمام جلسه تلفنی) و مرحله ی پیگیری (یک ماه پس از اجرای پس آزمون) بااستفاده از آزمون خواندن و نارسا خوانی نما مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با طرح اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که برنامه ی فرزندپروری مثبت موجب شده است که کودکان نارساخوان گروه آزمایش در خرده مقیاس خواندن کلمات و حذف آواها، نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار داشته و همچنین آزمون پیگیری نشان داد که این تغییرات از پس آزمون تا پیگیری ثابت بوده است. در رابطه با 8 خرده مقیاس باقی ماندهباید گفت که با وجود اینکه تغییرات گروهها در طول زمان معنادار است، ولی مداخله صورت گرفته در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری ایجاد نکرده است. اگر چه مداخله صورت گرفته بر این 8 خرده مقیاس از لحاظ آماری تاثیر معنادار نداشته، اما از لحاظ بالینی اثربخشی این مداخله مشاهده شده است.

The effect of different recall distance‌s on explicit motor memory consolidation

The purpose of this study was to examine the effect of different recall distance‌s on explicit motor memory consolidation. Thirty Six students were randomly divided into three groups with distance of immediate, 6, and 24 hours in recall test. This research consisted of two phases of acquisition and recall. In acquisition period, all groups practiced the task for 15 blocks of 80 trials (five epochs of 400 trails). Then in recall phase, all experimental groups were practiced five blocks of 80 trials (one epoch of 400 trails). Also, all groups practiced the alternating serial reaction time task in each epoch. Data were analyzed with using the ANOVA repeated measure. Results showed that in acquisition phase the group main effect and interaction effect between group and epoch were not significant. But epoch main effect was significant and practice lead to inducing sequence reaction time in third epoch related to other epochs. In recall phase, the epoch main effect and interactive effect between group and epoch were significant, but group main effect was not significant. Results in Duncan Post Hoc showed that only group with 24h off line periods, in recall test, had the better performance than acquisition phase. Practice in group with 24h offline lead to decrease the reaction time than other group .Our Results indicated that 24h offline period for recall test is better time for optimal performance.