مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنی سازی و درمان مبتنی بر رابطه والد_کودک بر کارکردهای اجرایی و علائم اضطرابی کودکان مضطرب

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثریخشی درمان مبتنی بر ذهنی سازی و درمان مبتنی بر رابطه والد-کودک بر کارکردهای اجرایی و علائم اضطرابی کودکان مضطرب انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی، همراه با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مادران کودکان مضطرب شرکت پالایش نفت شهر بندرعباس در سال 1402 بودند که براساس ملاک های ورود و خروج 45 نفر واجد شرایط ورود به مطالعه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ازمایش و یک گروه کنترل گمارده شدند. آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه های رتبه بندی رفتاری کارکردهای اجرائی جیوآ و همکاران (2000) و مقیاس اضطراب کودکان اسپنس- فرم والدین (1998)  در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج آزمون تحلیل واریانس مختلط نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه کنترل با درمان مبتنی بر ذهنی سازی و درمان مبتنی بر رابطه والد-کودک در کارکردهای اجرایی و علائم اضطرابی کودکان مضطرب وجود دارد  و درمان مبتنی بر ذهنی سازی و رابطه والد-کودک منجر به کاهش علائم اضطرابی، و افزایش کارکردهای اجرایی در کودکان مضطرب شده است. همچنین درمان مبتنی بر رابطه والد-کودک موثرتر از درمان مبتنی بر ذهنی سازی در کاهش علائم اضطرابی است. بنابراین باتوجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که از برنامه های درمانی مبتنی بر ذهنی سازی و رابطه والد-کودک می توان به ‌عنوان مداخله ی مناسب در جهت بهبود کارکردهای اجرایی و کاهش علائم اضطرابی در کودکان مضطرب استفاده کرد. 

comparing the effectiveness of treatment based on mentalization and treatment based on parent-child relationship on executive functions and anxiety symptoms of anxious children.

research and clinical observations demonstrate that anxiety is a prevalent mental health issue in children, impacting various aspects of their lives throughout different developmental stages. the aim of this study was to compare the effectiveness of mentalization-based therapy and parent-child relationship-based therapy in addressing executive functions and anxiety symptoms in anxious children. this research employed a semi-experimental design with pre-test, post-test, and follow-up assessments. the study’s statistical population consisted of mothers of anxious children from the bandar abbas oil refining company in 1402, with 45 eligible participants selected through available sampling and randomly assigned to two experimental groups and a control group. assessment tools included giova et al.’s behavioral rating questionnaires (2000) and the spence-parent form children’s anxiety scale (1998) administered at pre-test, post-test, and follow-up stages. data analysis utilized spss 26 software, incorporating descriptive and inferential statistics. the results of the mixed variance analysis indicated a significant difference between the control group and the mentalization-based and relationship-based treatment groups regarding executive functions and anxiety symptoms in anxious children (p < 0.05). both mentalization and parent-child relationship interventions contributed to reduced anxiety symptoms and improved executive functions in anxious children. furthermore, parent-child relationship therapy demonstrated greater efficacy in alleviating anxiety symptoms compared to mentalization-based therapy. consequently, based on the study’s outcomes, it is plausible to consider mentalization and parent-child relationship interventions as appropriate strategies for enhancing executive functions and alleviating anxiety symptoms in anxious children.