گزینش زبانی به هنگام پردازش هیجان خشم: مطالعۀ موردی دوزبانه‌های ترکی-فارسی

نتایج پژوهش ‌های اخیر حاکی از تاثیر دوزبانگی بر بسیاری از فرایندهای شناختی و هیجانی می ‌باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش دوزبانگی در پردازش هیجان خشم در زبان های اول و دوم دوزبانه ‌های ترکی فارسی می باشد. به منظور دستیابی به هدف پژوهش، تعداد 18 نفر دو زبانۀ متوالی ترکی فارسی (با میانگین سنی 26 سال) از دانشجویان دانشگاه‌ های تهران به روش نمونه‌ گیری هدفمند انتخاب شده و در این پژوهش که یک پژوهش شبه تجربی است شرکت کردند. شرکت ‌کنندگان علاوه بر پرسش نامه‌ های تاریخچۀ زبانی، سلامت عمومی، و خلق مثبت و منفی، به آزمون کامپیوتری طراحی‌ شده جهت القاء هیجان خشم و سپس انتخاب معناداری واژه‌ های ترکی و فارسی و ناواژه پاسخ دادند. نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌ گیری مکرر نشان داد که در موقعیت القاء خشم در مقایسه با موقعیت عادی، افراد به طور معناداری زمان بیشتری را صرف پاسخ به معنادار بودن یا نبودن واژه‌ ها کردند. همچنین در گزینش واژه ‌های ترکی در مقایسه با فارسی نیز به طور معناداری کندتر عمل کردند. به علاوه، در ارتباط با مقایسۀ هر دو زبان به صورت مجزا در هر دو موقعیت، نتایج مقایسۀ زوجی حاکی از این بود که زمان واکنش افراد به واژه ‌های ترکی در موقعیت القاء خشم به طور معناداری طولانی ‌تر بود. در نتیجه، می ‌توان گفت که افراد دو زبانۀ ترکی فارسی در موقعیت هیجانی و مشخصاً هیجان خشم، درگیری بیشتری با زبان اول دارند و زبان ترکی بار هیجانی و تداعی ‌های احساسی بیشتر و عمیق تری برای آن‌ها داشته، و درگیری احساسی آن‌ها در زبان مادری شان بیش از زبان دومشان است.

Language Selection at the Time of Processing Anger: A Case Study of Turkish-Persian Bilinguals

Recent research has indicated the influence of bilingualism on many cognitive and emotional processes. The aim of the present study was to investigate the role of bilingualism in processing anger in TurkishPersian bilinguals rsquo; first (L1) and second (L2) language. To achieve this goal, 18 TurkishPersian sequential bilingual students with an average age of 26 from different universities in Tehran were selected with targeted sampling to participate in this quasiexperimental research. Participants completed the language history questionnaire, the General Health questionnaire, and the Positive and Negative affect schedule questionnaire, in addition to a computerized task designed to induce anger and determine the meaningfulness of Turkish and Persian words and nonwords. Repeated measures ANOVA revealed that the participants significantly spent more time on determining the meaningfulness of words when they were induced with anger in comparison to the normal condition. Moreover, they were significantly slower in selecting Turkish words compared to Persian ones. Regarding the comparison of the two languages in both conditions separately, paired comparison results demonstrated that participants rsquo; reaction time to Turkish words in anger inducing conditions was significantly longer. Thus, it could be proposed that TurkishPersian bilinguals are more involved in their first language in emotional states, specifically anger states, and the Turkish language has more and deeper emotional associations for them, hence their emotional involvement is stronger for their mother tongue than for their second language.