تحول تفکر آرزومندانه در کودکان و نوجوانان 7 تا 14 ساله ایرانی

پژوهش‌های متعددی به بررسی تفکر آرزومندانه یا سوگیری تمایل در کودکان و بزرگسالان پرداخته‌اند اما پژوهشی در مورد تحول تفکر آرزومندانه در سنین کودکی و نوجوانی انجام نشده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تحول تفکر آرزومندانه در کودکان و نوجوانان سنین 7 تا 14 سال ایرانی است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات تحولی با روش مقطعی بود. جامعه آماری، کلیه دانش آموزان سنین 7 تا 14 سال مدارس عادی دولتی شهر آمل در سال تحصیلی 9998 بود. حجم نمونه شامل 240 نفر در 4 گروه سنی(هر گروه شامل 30 دختر و 30 پسر) که با روش نمونه‌گیری در دسترس، انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، آزمون کارت علامت‌دار بود که به صورت نرم‌افزار تحت وب، طراحی شده بود. داده‌ها با روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر، تحلیل شدند. نتایج این پژوهش نشان دادند که تفکر آرزومندانه در کودکان و نوجوانان ایرانی نه تنها با افزایش سن کاهش نمی‌یابد بلکه افراد 1411 سال در پیش‌بینی رویدادهای ناخوشایند، سوگیری شدیدتری نسبت به کودکان 107 نشان می‌دهند. با توجه به تاثیری که تفکر آرزومندانه در فرایند تصمیم‌گیری بویژه در پیش‌بینی رویدادهای منفی و به دنبال آن در بروز رفتارهای پرخطر دارد پژوهش بیشتر برای یافتن راهکارهایی برای آگاهی‌بخشی و متعادل‌سازی تفکر آرزومندانه، ضروری است.

Development of Wishful Thinking among 7 to 14-year-old Iranian Children and Adolescents

Several studies have investigated wishful thinking or desirability bias in children and adults, while no research has been conducted for the evolution of wishful thinking during childhood and adolescence. The aim of the present research was to investigate the evolution of wishful thinking in Iranian children and adolescents aged from 7 to 14. This study was an evolutional one with a crosssectional method. Participants were all students aged from 7 to 14 in public schools in the academic year of 20192020. The sample consisted of 240 individuals in 4 age groups and each group was made up of 30 females and 30 males selected by the convenience sampling method. The markedcard test, which has been designed as a webbased software, was used. The data were analyzed by a repeated measuring ANOVA. The results showed that wishful thinking among Iranian children did not decrease with age. Moreover, participants aged from 11 to 14 years indicated more severe bias than children from 7 to 10 years old in predicting unpleasant events, despite the perception of probabilities. Considering the effect of wishful thinking on the decisionmaking process, especially in predicting negative events and subsequently the occurrence of risky behaviors, further research would be necessary to find solutions for the awareness and balance of wishful thinking.