ارتباط بین انتخاب تکانشی و پریشانی هیجانی با اهمال‌کاری در دانشجویان: نقش واسطه‌ای پشیمانی مورد انتظار و در نظر گرفتن پیامدهای آینده

با توجه به شیوع گسترده اهمال‌کاری و به تاخیر انداختن کارها و ضرورت مشخص ساختن عوامل تاثیرگذار بر این مشکل، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای پشیمانی مورد انتظار و در نظر گرفتن پیامدهای آینده در ارتباط بین انتخاب تکانشی و پریشانی هیجانی با اهمال‌کاری انجام شد. در یک پژوهش تحلیلی مقطعی از بین دانشگاه‌های شهر کرمانشاه 400 دانشجو به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با استفاده از پرسشنامه‌های تکانشگری، افسردگی، اضطراب و تنیدگی، انتخاب پولی، تصمیم‌گیری مبتنی بر پشیمانی، در نظر گرفتن پیامدهای آینده و اهمال‌کاری خالص مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها بر مبنای آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که مدل پژوهش حاضر از برازش مطلوبی با داده‌ها برخوردار است. فوریت، فقدان پشتکار، اضطراب و کاهش اهمیت تاخیری به واسطه‌ای پشیمانی مورد انتظار و فقدان تامل هم به واسطه پشیمانی مورد انتظار و هم به واسطه در نظر گرفتن پیامدهای آینده بر اهمال‌کاری تاثیر داشت. می‌توان گفت که پشیمانی مورد انتظار و در نظر گرفتن پیامدهای آینده در رابطه بین آشفتگی هیجانی و انتخاب تکانشی با اهمال‌کاری نقش میانجی ایفا می‌کنند و با تدوین مداخلاتی که این متغیرها را هدف قرار می‌دهند می‌توان به کاهش اهمال‌کاری در افراد آشفته و تکانشگر کمک کرد.

The Relationship between Impulsive Choice and Emotional Distress with Students’ Procrastination: Mediating Role of Anticipated Regret and Consideration of Future Consequences

Given the wide prevalence of procrastination and delaying tasks and the need to identify factors affecting this problem, present study aimed to investigate the mediating role of anticipated regret and consideration of future consequences in the relationship between impulsive choice and emotional distress with procrastination. In an analytical crosssectional study, 400 students were selected through available sampling from Kermanshah universities and they were assessed employing impulsivity (Cyders et al., 2014), depression, anxiety and stress (Lovibond Lovibond, 1995), monetary choice (Kirby Marakovic, 1996), regretbased decision making (Nygren White, 2002), consideration of future consequences (Strathman et al., 1994), and pure procrastination (Steel, 2010) questionnaires. Data were analyzed by Pearson correlation test and path analysis using SPSS and Mplus software. The findings showed that the present model has an excellent fit with data (RMSEA=0.001, CFI=1, TLI=1). Urgency ( beta;=0.08, P<0.01), lack of perseverance ( beta;=0.07, P<0.01), anxiety ( beta;=0.06, P<0.01), and delay discounting ( beta;=0.04, P<0.01) had significant effect on procrastination through anticipated regret and lack of premeditation had significant effect on procrastination through both anticipated regret ( beta;=0.07, P<0.01) and consideration of future consequences ( beta;=0.03, P<0.05).It could be said that anticipated regret and consideration of future consequences play a mediating role in the relationship between impulsive choice and emotional distress with procrastination and we can help to reduce procrastination in distressed and impulsive individuals by formulating interventions that target these variables.