مدیریت دانش در قراردادهای بیع متقابل صنعت نفت ایران: رویکرد معادلات ساختاری

از چالش های مطرح در قراردادهای نفتی، انتقال دانش از سرمایه گذار خارجی به کشور میزبان و زمینه سازی مدیریت آن است به نحوی که صاحب مخزن پس از انعقاد چند سلسله قرارداد و سپری شدن مدتی معین، توانایی های دانشی و مدیریتی خود را به عنوان منافع جانبی حاصل از انعقاد واجرای این پیمان ها ارتقا دهد. هدف اصلی این تحقیق بررسی وضعیت مدیریت دانش در قراردادهای بیع متقابل(قراردادهای محرمانه) صنعت نفت ایران با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری است. ابعاد مدیریت دانش بر اساس مدل پروبست شامل اهداف، شناسایی، کسب، توسعه، تسهیم، به کارگیری، نگهداری و ارزیابی دانش می باشد. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه مدل مدیریت دانش پروبست و همکاران(1998) و وضعیت موجود مدیریت دانش با مراجعه به خبرگان مطّلع از این قراردادها در حوزه مدیریت دانش شرکت ملی نفت ایران استفاده شد و جهت ارزیابی روایی و پایایی پرسشنامه، ضریب آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی و ave مورد استفاده قرار گرفت. طبق نتایج، هیچ یک از متغیرهای مدل مدیریت دانش، تاثیر مثبتی بر روی وضعیت موجود مدیریت دانش در این قراردادها ندارند و ضروری است تمام ابعاد مذکور به منظور بهبود وضعیت مدیریت دانش در حوزه قراردادهای بیع متقابل مورد توجّه قرار گیرند.