چارچوب تحلیلی ریخت-گونه‌شناسی بافت‌های شهری از منظر کارایی انرژی: مطالعه موردی سپاهان ‌شهر

بخش عمده ای از انرژی جهانی در شهرها به مصرف می رسد و یکی از عوامل تاثیرگذار بر این امر شکل بافت شهری است. با توجه به نقش ضوابط و مقررات شهرسازی در شکل دهی به بافت های شهری، تدوین چارچوبی به منظور افزایش کارآمدی این ضوابط از منظر کارایی انرژی و همچنین به عنوان ابزاری برای ارزیابی و ارائه الگوهای توسعه ضروری به نظر می رسد. در راستای نیل به این هدف، پژوهش حاضر نخست با شیوه مرور متون و تحلیل اسناد کتابخانه ای، به استخراج شاخص های ریخت گونه شناسی و پارامترهای تاثیرگذار بر مصرف انرژی از اندیشه های صاحب نظران می پردازد و سپس با روش تحلیلی- تطبیقی، پنج مقیاس کاربردی را با تاکید بر گونه شناسی بافت های شهری از منظر کارایی انرژی تبیین می نماید. در پایان، به منظور تبیین این فرآیند، بافت مسکونی سپاهان شهر در مقیاس واحد همسایگی از طریق برداشت میدانی و مدل سازی انرژی مورد ارزیابی قرارگرفته و بر اساس الگوی ریخت- گونه و میزان مصرف انرژی، به صورت کمی- کیفی کدبندی گردیده است.