توسعه‌ گردشگری زمین های حاشیه‌ دریاچه‌ سد زاینده رود شهرستان چادگان

نوع جدیدی از گردشگری یعنی بوم گردی بر پایۀ توانمندی های محیطی و منابع طبیعی می تواند، علاوه بر افزایش روند توسعۀ اقتصادی و اشتغال در بخش های مختلف، همزمان شرایطی را به وجود آورد که افزون بر حفظ بافت فرهنگی و احترام به سنن و رسوم جامعۀ میزبان، در کنار فعالیت های دیگر اجتماعی، اقتصادی، امکان رسیدن به رشد نظاممند برای کشور و جوامع فراهم آید. در این میان زمین های حاشیۀ سد زاینده رود به دلیل وسعت و تنوع محیط جغرافیایی و از نظر برخورداری از تنوع زیست محیطی و جاذبه های متعدد گردشگری، یکی از مراکز مهم بوم گردی در شهرستان چادگان استان اصفهان است. هدف این مقاله معرفی ظرفیت های بوم گردی این منطقه، تشریح اهمیت آنها، ضرورت حفظ و نگهداری، برنامه ریزی و سرمایه گذاری روی آنهاست. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است. ابزار گرد آوری اطلاعات اسنادی، کتابخانه ای، مشاهدۀ میدانی و پرسشنامه بود و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدل سوات انجام شد. نتایج نشان می دهد که در منطقه دریاچۀ سد زاینده رود 15 نقطۀ قوت، 22 نقطۀ ضعف داخلی، 17 فرصت و 8 تهدید خارجی وجود دارد که پس از بررسی تاثیرات متقابل آنها بر یکدیگر راهبرد متناسب به دست آمد.