الگوی عوامل رفتاری توسعه گردشگری دسترس پذیر برای افراد دارای معلولیت جسمی حرکتی (مورد مطالعه: شهر تهران)

شرکت در فعالیت های گردشگری، حق مسلم همه افراد جامعه از جمله افراد دارای معلولیت است. اما در این میان، گاهی عواملی مربوط به فرد دارای معلولیت یا مناسب نبودن فضای اجتماعی برای پذیرش این افراد، مانع از مشارکت این قشر در فعالیت های گردشگری می شود. در این راستا، پژوهش حاضر در تلاش است تا این عوامل را (تحت عنوان عوامل رفتاری) شناسایی کرده و نقش آن ها را در توسعه گردشگری دسترس پذیر برای افراد دارای معلولیت جسمی حرکتی بررسی نماید. پژوهش حاضر، با رویکرد ترکیبی، در دو مرحله کیفی (شناسایی مولفه ها و عوامل رفتاری از طریق مصاحبه با خبرگان حوزه گردشگری و معلولیت) و کمّی (طراحی پرسش نامه بر مبنای شاخص های مستخرج از مرحله کیفی و توزیع آن در میان گردشگران دارای معلولیت در شهر تهران) انجام گرفته است. مرحله اول با استفاده از روش تحلیل محتوا و نرم افزار maxqda2018 انجام پذیرفت. در مرحله دوم، روش حداقل مربعات جزئی و نرم افزار اسمارت. پی. ال.اس.3 مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که عوامل رفتاری در دو دسته اصلی «عوامل فردی» (ویژگی های شخصی افراد دارای معلولیت و ادراک این افراد از تعامل با محیط) و «عوامل میان فردی» (مسئولیت عمومی نسبت به افراد دارای معلولیت، آموزش جامعه، وابستگی افراد دارای معلولیت به همراه و ایجاد حس مثبت در این افراد) بر توسعه گردشگری دسترس پذیر برای معلولین جسمی حرکتی تاثیر می گذارند.

investigating the pattern of behavioral factors in accessible tourism development for people with physical disabilities: a case study of tehran city

participating in tourism activities is the undeniable right of all society members, including people with disabilities. however, sometimes factors related to people with disabilities or inappropriate social environment for acceptance of these people as community members prevent them from participating in tourism activities. in this regard, this study sought to identify such factors (under the title of behavioral factors) and investigate their role in the development of accessible tourism for people with physical disabilities, using a mixed methods approach in two stages of qualitative (identifying the behavioral indicators and factors through interviews with experts in the field of tourism and disability) and quantitative (designing a questionnaire based on the indicators obtained from the qualitative stage and distributing them among tourists with disabilities in tehran). the first stage was conducted using the content analysis method and maxqda2018 software. the partial least squares method and smartpls3 software were used at the second stage. the results of the study indicated that the two main categories of behavioral factors, i.e., personal factors (personal characteristics of people with disabilities and their perception of interaction with the environment) and interpersonal factors (public responsibility towards people with disability, community education, the dependency of people with disability on another person's assistant along with the development of positive feelings in these people) affected the development of accessible tourism for people with physical disabilities.