توسعه بوم‏گردی و نقش آن در توسعه جاذبه‏های بوم‏گردی شهرستان آران و بیدگل

هدف از پژوهش حاضر توسعه بوم‏گردی و نقش آن در توسعه جاذبه‏های بوم‏گردی شهرستان آران و بیدگل می باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری مورد پژوهش شامل متخصصان، کارشناسان، اساتید مرتبط با حوزه بوم‏گردی در سطح شهرستان آران و بیدگل به تعداد 65 نفر می باشند. حجم نمونه بر اساس کل سرشماری و به شیوه دسترس به تعداد 65 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش نامه طراحی شده در زمینه بوم‏گردی با 12سوال، خلاقیت با 13سوال و توسعه اماکن بوم گردی به تعداد 21 سوال می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل معادلات ساختاری با نرم‌ افزار ایموس استفاده شد. نتایج بیانگر آن است که بوم‏ گردی بر توسعه اماکن بوم گردی شهرستان آران و بیدگل با نقش واسطه خلاقیت تاثیر داشته است به گونه ای که بوم‏گردی بر اماکن بوم گردی با ضریب مسیر 0.55 و مقدار t 3.91، بوم‏گردی بر خلاقیت با ضریب مسیر 0.32 و مقدار t 2.65، خلاقیت بر اماکن بوم گردی با ضریب مسیر 0.61 و مقدار t 2.32 اثرگذار بوده است. بنابراین بوم‏گردی از طریق خلاقیت توانسته است بر بهبود وضعیت توسعه اماکن بوم گردی اثرگذار باشد که میزان ضریب مسیر (0.61) خود بیانگر این امر می باشد، در حالی که رابطه مستقیم بوم‏گردی بر اماکن بوم گردی دارای ضریب 0.32 بوده است.