مدل مفهومی توسعه پایدار گردشگری فرهنگی با رویکرد فراترکیب

گردشگری به طور خاص یک وسیله قدرتمند برای مبادلات فرهنگی میان جوامع است. بر اساس پیش‌بینی‌های سازمان جهانی گردشگری تا سال 2030؛ دو دهه آینده را زمان رشد پایدار گردشگری می‌دانند. در این میان توسعه گردشگری فرهنگی اگر بدرستی انجام شود می‏تواند به حفظ گنجینه‏های فرهنگی و طبیعی مقصد کمک کند و کیفیت زندگی جامعه بومی را ارتقا داده و هم موجب خوشنودی گردشگران شود. در این مطالعه تلاش شده تا با استفاده از رویکرد تفسیری و روش نظام‌مند فراترکیب، یافته‌های مطالعات انجام‌شده توسط سایر محققین را در حوزة مطالعات توسعه پایدار گردشگری فرهنگی به صورت سیستماتیک بررسی کند و سپس براساس استراتژی تحلیل محتوی پنهان، کدهای استخراج شده را شناسایی و در قالب مقولات دسته‌بندی و در نهایت مدل مفهومی آن‌را ارائه نماید. در این تحقیق پایگاه‌های علمی فارسی و انگلیسی معتبر تا اواخر سال 2018 میلادی (آذرماه 1397) بررسی و مقالات منتخب با استفاده از معیار caspشناسایی شدند. کدهای شناسایی شده با استفاده از نرم‌افزار maxqda2018.1 طبقه‎بندی، تحلیل و تفسیر شدند. که بر این اساس 104کد اولیه در قالب29دسته مقولات اصلی و فرعی و 4 کد محوری عبارتند از؛ مولفه‌ها، عوامل موثر، پیامدها و چالش‌های توسعه پایدار گردشگری فرهنگی دسته‌بندی شدند. همچنین مدل مفهومی توسعه پایدار گردشگری فرهنگی مقصدهای گردشگری نیز ارائه گردید. در نهایت روایی نتایج تحقیق انجام شده با شاخص کاپای کوهن در نرم افزار spss بر اساس نظرات خبرگان خارج از نویسندگان تحقیق با اندازه712/. مورد تایید قرار گرفت.