رابطه حمایت اجتماعی و شادکامی با دین داری

هدف پژوهش حاضر، رابطه حمایت اجتماعی و شادکامی با دین‏داری در دانش‏آموزان دوره متوسطه است. برای دستیابی به این هدف از روش پژوهش توصیفی ـ همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانش‌آموزان پسر و دختر دوره متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی 96ـ1395 تشکیل می دهند که از این جامعه، 353 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفته‌اند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های باورهای دینی (معبد) «گلزاری» (1378)، حمایت اجتماعی «واکس و همکاران» (1986) و شادکامی آکسفورد «آرگایل و لو» (1990) استفاده شده است. تجزیه تحلیل داده‌ها با روش ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t دو گروه مستقل انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین حمایت اجتماعی و شادکامی با دینداری رابطه مثبت و  معناداری وجود دارد. از سویی نتایج آزمون t  نیز نشان می‌دهد که بین دانش آموزان دختر و پسر در متغیر دین‌داری تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین با توجه به نتایج تحقیق حاضر، تقویت حمایت اجتماعی و افزایش شادکامی دانش آموزان می‌تواند در فراهم کردن دین‌داری آن‌ها موثر باشد.