بهبود بخشیدن به فرایند ارتباط در آموزش و پرورش با نظر به آرای لیوتار

در این مقاله، با استفاده از آرای لیوتار، و مبنا قرار دادن نظریه ارتباطی و بازی‌های زبانی او سعی شده است اصول و روش‌هایی به‌منظور بهبود ارتباط در آموزش و پرورش استخراج شود. در نظریه ارتباطی لیوتار، چهار عنصر نقش اساسی دارند: فرستنده، گیرنده، حس و مرجع. در تحقیق حاضر، فرستنده و گیرنده معلم و دانش‌آموز درنظر گرفته شده است؛ حس و مرجع نیز با توجه به دوره‌های مختلف تحصیلی متفاوت‌اند. بازی‌های زبانی لیوتار از زوایای مختلف بررسی می‌شود؛ از یک بُعد، بازی‌های زبانی مربوط به مدرسه و محیط آموزشی، خانه و اجتماع قابل بررسی‌اند و از بُعد دیگر، بازی‌های زبانی مربوط به دروس متفاوت که در مقاطع بالاتر و تخصصی‌تر آشکارترند. با درنظر گرفتن این مسائل و چگونگی رفتار معلمان با دانش‌آموزان که در مقاطع مختلف تحصیلی برحسب نیازهای روانی و آموزشی دانش‌آموزان، متفاوت است می‌توان گفت که در سال‌های نخستین تحصیل، بر استفاده از عبارات ساده و موقعیت‌های محسوس، توجه به احساسات و عوامل محیطی و تفاوت‌های موجود بین بازی‌های زبانی خانه و مدرسه تاکید می‌شود و اندک‌اندک استفاده از روش‌های گروهی و ارتباطات بین‌فردی، توجه به بازی‌های زبانی دروس مختلف و حیطه‌های تخصصی و مسائل اجتماعی در بهبود فرایند ارتباط اثرگذار می‌شوند.