جایگاه زبان سکوت در تربیت دینی

دین اسلام با برخورداری از منابع غنی «قرآن و سنت» برنامه تربیتی همه‌جانبه‌ای به جهانیان عرضه می‌کند. یکی از ابعادی که دین اسلام آن را به‌خوبی تبیین می‌کند، «سکوت» است. پژوهش حاضر بر موضوع جایگاه زبان سکوت در تربیت متمرکز است؛ به همین منظور، ابتدا معنای سکوت را در تربیت دینی مشخص می‌کند و سپس با تکیه بر قرآن و سنت، جایگاه سکوت را در این دو منبع تبیین می‌نماید. برای دستیابی به این هدف، ابتدا با مراجعه به قرآن و کتب روایی، معنای سکوت روشن شد و درنهایت، با تحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده، جایگاه این مهم در تربیت دینی تبیین شد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد سکوت و خاموشی معادل واژه صمت و انصات، به‌معنای عفت کلام است و در روایات دینی اسلامی، سکوت با مولفه‌هایی همچون عقل‌ورزی، تفقّه و حلم رابطه مستقیمی دارد. درنهایت این نتیجه به‌دست آمد که در نظام تعلیم و تربیت کنونی، به‌دلیل انتقال حجم وسیع اطلاعات و داده‌ها، زمانی برای تفکر و تامل وجود ندارد و راه برطرف کردن این خلا، تجربه سکوت و فراهم کردن فرصتی برای آن است.