اثربخشی آموزش تلفیقی صلح و حسن ‌گزینی بر جهت ‌گیری مثبت درخصوص مدرسه در دانش آموزان دختر دورۀ اول متوسطه

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش تلفیقی صلح و حسن گزینی بر جهت‌گیری مثبت درخصوص مدرسه در دانش آموزان دختر دورۀ اول متوسطه در شهر تهران صورت گرفته و روش پژوهش ازنوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و گواه، و پیگیری یک ماهه بوده است. جامعۀ آماری تحقیق، دانش آموزان دختر دورۀ اول متوسطۀ منطقۀ نوزده از شهر تهران در سال تحصیلی 1398-1399 را شامل می‌شود و برای تعیین نمونه، چهل دانش آموز به‌صورت تصادفی ساده در دو گروه بیست‌نفره قرار گرفته اند. ابزار پژوهش، «مقیاس ارزیابی جهت‌گیری مثبت درخصوص مدرسه» در تحقیق احمدی و ابوالمعالی الحسینی (1396) بوده و برای گروه آزمایش، برنامۀ مداخلۀ آموزش تلفیقی صلح و حسن گزینی، شامل هشت جلسۀ نَوددقیقه ای طی هشت هفتۀ مداوم اجرا شده است. در پایان از هردو گروه، پس آزمون و یک ماه بعد، آزمون مرحلۀ پیگیری گرفته شد. داده های گردآوری‌شده به‌روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شده‌اند و یافته ها نشان می‌دهند آموزش تلفیقیِ صلح و حسن گزینی بر جهت‌گیری مثبت درخصوص مدرسه در‏‏ دانش آموزان دختر دورۀ اول متوسطه اثر مثبت داشته است (p>0/01) از آموزش تلفیقی صلح و حسن گزینی می توان به‌عنوان روشی کارآمد برای افزایش‌دادن جهت‌گیری مثبت دانش آموزان درخصوص مدرسه استفاده کرد.