«مدرسه صالح» کانون تحقق حیات طیبه با تاکید بر جامعه محلی

هدف پژوهش حاضر تبیین روابط مدرسه صالح با جامعه محلی است. ازآنجاکه مدرسه صالح که در سند تحول آموزش و پرورش به آن اشاره شده مدرسه‌ای برای تحقق حیات طیبه است، پژوهش حاضر سعی دارد با تبیین روابط مدرسه صالح و جامعه محلی، در عملیاتی کردن این مدرسه مفهومی گامی بردارد؛ چرا که اکوسیستم مدرسه صالح در تعامل با محیط ضمن درک نیازها و ارتقای یادگیری، می‌تواند تحول‌آفرین شده و پویایی و رشد دوجانبه ایجاد کند. این پژوهش با رویکرد کیفی و با استفاده از تحلیل مضمون متن مصاحبه صاحب‌نظران و مطلعین خبره و ادبیات تحقیق در این حوزه به این نتایج دست یافته که مدرسه به‌عنوان نهاد فرهنگی ویژه و بخشی از اکوسیستم تربیتی و آموزشی، نیازمند توسعه یادگیری ازطریق شبکه‌سازی و اشاعه آن به سمت امت اسلامی است. مدرسه که بخشی از یک جامعه است می‌تواند در جریان‌های اجتماعی ناظر به اصلاح مداوم موقعیت، فعال باشد، مشارکت کند و مشارکت بپذیرد. این مشارکت می‌تواند با نهادهای محلی به‌خصوص با مدارس و دانشگاه‌ها و سایر نهادها صورت بگیرد تا در این ارتباط با مشکلات، مسائل و نیازها شناسایی شده و در شبکه‌ای با برنامه‌ریزی به حل مشکلات اقدام کند. همچنین مدرسه از منابع و فرصت‌های موجود در جامعه محلی برای رشد و توسعه خود و حل مسائل استفاده خواهد کرد. این فرایند دو سویه منافعی دارد که با هم‌افزایی شکل گرفته در بستری یکپارچه بدون رقابت توزیع می‌شود. در این نگرش، خانواده، مدرسه و دانشگاه، کانون‌های فرهنگی و تربیتی، شوراها و بستر جامعه محلی فضاهای تربیتی مکملی هستند که در کنار یکدیگر برای تربیت دانش‌آموخته صالح و شکل‌گیری امت اسلامی تلاش می‌کنند.

Saleh School, Center for the Existence of Hayat Tayyeb, with an emphasis on the local community

The Saleh School, which is mentioned in the Education Transformation Document, is a school for the realization of Tayyeb’s life. The present study seeks to operationalize this conceptual school by explaining the relationships between the competent school and the local community, as the competent school ecosystem interacts with the environment while understanding needs and enhancing learning, and can create a dynamic and mutual growth and development. Using a qualitative approach, contextual analysis of the interviews with scholars and experts in literature and research in the field resulted in the conclusion that the school as a special cultural institution as part of the educational and educational ecosystem needs to develop learning through networking. And its spread to the Islamic Ummah. The school, which is part of a community, can be active in, participate in, accept and participate in the ongoing social reform process. This partnership can be done with local agencies, especially schools, universities, and other entities, to identify problems, issues and needs, and to plan for solutions to problems in a network. The school should also take advantage of the resources and opportunities available to the local community to grow and solve problems. This twoway process has the benefits of being distributed synergistically in an integrated context without competition. In this attitude, the family, the school and the university, as well as the cultural and educational centers, councils and local community contexts, are complementary educational spaces that work together to raise a welleducated and educated Islamic Ummah.