نقد و بررسی مقالۀ «گسترۀ عصمت از منظر علامه طباطبایی»

علامه طباطبایی معتقد است نبی اکرم ص و ائمه اطهار ع از خطا و نسیان در امور عادی و غیرمرتبط با وحی و تکالیف معصوم‌اند، اما از برخی از انبیای سلف، خطا و نسیان در این امور واقع شده است. سبحانی‌نیا در مقاله «گسترۀ عصمت از منظر علامه طباطبایی» در دو قسمت، به نقد دیدگاه علامه پرداخته است. ایشان در قسمت نخست بر این باور است که علامه از یک‌سو قائل به عصمت مطلقه نبی اکرم ص است، اما از سوی دیگر عباراتی دارد که‌ نشان می‌دهد در خصوص‌ ایشان نیز قائل به عصمت مطلقه نیست و در قسمت دوم، هشت نقد به دیدگاه علامه در باب گستره عصمت انبیا مطرح کرده است. هدف از این پژوهش بررسی نقدهای سبحانی‌نیا بر دیدگاه علامه است. بررسی مطالب علامه و نقدهای سبحانی‌نیا بر آن نشان می‌دهد که علامه معتقد به عصمت مطلقه نبی اکرم ص است و برداشت سبحانی‌نیا از عبارات ایشان نادرست است. همچنین تمامی نقدهای هشت‌گانه سبحانی‌نیا به دیدگاه علامه درباره گستره عصمت انبیا با اشکال مواجه است. نگارنده در این مقاله درصدد است که با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی، دو مدعای مذکور را اثبات کند.

Review & Criticism of Article “Scope of Infallibility from ʿAllāma Ṭabāṭabāī’s View”

ʿAllāma Ṭabāṭabāī believes that the holy Prophet of Islam (peace be upon him & his Household) and the infallible Imams (peace be upon them all) are immune to mistakes or forgetfulness in normal and affairs not related to revelation, however mistakes and forgetfulness have been committed by some of the previous prophets in the same matters. Sobhānīnīyā, in his article “Scope of Infallibility from ʿAllāma Ṭabāṭabāī’s View” criticizes ʿAllāma’s view in two sections. In the first section, he believes that ʿAllāma believes in absolute infallibility of the holy Prophet (peace be upon him & his Household), yet he also has phrases that indicates he does not believe in the absoluteness of his infallibility. In the second section, he has projected eight criticism at ʿAllāma’s view regarding the scope of Prophets’ infallibility. The aim of this research is to review Sobhānīnīyā’s criticism on ʿAllāma’s view. The review of ʿAllāma’s works and Sobhānīnīyā’s criticism indicates that ʿAllāma believed in absolute infallibility of the Prophet(peace be upon him & his Household) and Sobhānīnīyā’s understanding from his works were not correct. Also all the eight problems that Sobhānīnīyā had mentioned in regards to ʿAllāma’s view in regards to the scope of infallibility face problems. This article is trying to prove this claim using descriptive – analytical method.