رابطه معنایی «ظلم» و «امامت» در قرآن کریم

مفهوم «امامت» از مفاهیم کلیدی قرآن کریم است که در نظام واژگان قرآنی از اهمیت فراوانی برخوردار است و در جهان‌بینی و نظام عقیدتی شیعه جایگاه ویژه‌ای دارد و بسیاری از اختلافات میان فرقه‌های اسلامی به علت کژفهمی‌هایی است که از این موضوع و مصادیق آن داشته‌اند. از سوی دیگر اگر اصل امامت اثبات نشود، بسیاری از عقاید شیعه بی‌اساس و پایه می‌ماند. هدف از این پژوهش بررسی میدان معنایی ظلم و امامت با روش میدان معنایی ایزوتسو است. بررسی کاربست‌های قرآنی مفهوم «امامت» در این پژوهش نشان می‌دهد که این واژه با چهار مفهوم کلیدیِ هدایت، ولایت، تبعیت و اطاعت در ارتباط است. همچنین میدان معنایی ظلم در آیات قرآن کریم نیز با مفاهیمی همچون کفر، شرک، فسق، تعدی، ولایت غیر خداوند، تکذیب آیات الهی، ضلالت و در مقابل آن عدالت و هدایت در ارتباط است. این دو مفهوم به لحاظ معنایی از سه جهت در مقابل هم قرار می‌گیرند؛ تبعیت، اطاعت و هدایت. هدایت الهی در صورتی محقق می‌شود که ولایت امامان منصوب از سوی خداوند را پذیرفت و نه ولایت ظالمان را؛ همچنین ولایت در صورتی معنا می‌یابد که از امام و ولی اطاعت و تبعیت شود.