تحلیل گفتمان برنامه‌های تولیدی شبکه من و تو

گرایش عمده مخاطبان ایرانی به استفاده از شبکه‌های ماهواره‌ای، لزوم مطالعه پیام‌های ارسالیِ این شبکه‌ها را، از طریق واسازی پیام و کشف مفروضات بدیهی انگاشته شده آن‌ها، ایجاب می‌کند. بر این اساس پژوهش حاضر با مدنظر قرار دادن برنامه‌های تولیدی شبکه «من و تو» و تحلیل گفتمان آن‌ها بر اساس نظریه و روش لاکلاوموفه، پاسخ به سوال پژوهش را آغاز کرد. در این وضعیت با استفاده از مفهوم واسازی، و قطع رابطه دال و مدلول‌های گفتمانی برنامه (مفروضات بدیهی انگاشته شده)، مفروضات گفتمانی برنامه شناسایی و مفصل‌بندی برای آن‌ها شکل گرفت. به‌حسب مطالعه انجام‌شده، «مردم»، «تساهل و مدارا»، «تجربه‌های جدید»، «خوش‌گذرانی» و «فرهنگ و هنر» به‌عنوان دال‌های مرکزی گفتمان برنامه‌های این شبکه مورد شناسایی قرار گرفتند. همچنین مشخص گردید، بیشترین هویت‌های گفتمانی که این شبکه مورد بازنمایی قرار می‌دهد، دو هویت گفتمانی «مردم ایران» و «حکومت جمهوری اسلامی ایران» می‌باشد. «مردم ایران» در زنجیره هم ارزی شبکه قرارگرفته و بازنمایی می‌شوند و «حکومت ایران» در راستای زنجیره تفاوت من وتو. در این وضعیت گفتمان من وتو از کارکرد دال خالی و فضای استعاری گفتمانی نیز استفاده می‌کند، و با بازنمایی منفی از گفتمان حکومت ایران و نمایش دال‌هایی کهبه‌حسب بازنمایی جایشان در مفصل‌بندی گفتمانیِ این حکومت خالی می‌باشد؛ و در مقابل مفصل‌بندی آن دال‌های خالی در گفتمان خود، تلاش می‌کند تا بتواند گفتمان رقیب خود را مورد حاشیه رانی قرار دهد و هژمونی معناییِ خود را تثبیت کند. ازجمله مشخصه‌های گفتمانی دیگر برنامه‌های مورد مطالعه تاکید بر «معنویت یا خدا گرایی/پرستیِ فاقد شریعت و تعصب» و پرداخت مثبت به «سلطنت پهلوی» به‌حسب پیوند آن با «گذشته خاطره‌انگیز» مخاطب می‌باشد.

A Discourse Analysis of manoto TV Channel Programs

Iranians’ significant interest in satellite TV channels necessitates the study of the content broadcasted by these channels by deconstructing their messages and finding what they have taken as granted. The present study conducts a discourse analysis using Laclau and Mouffe's method on the programs broadcasted by manoto channel. By deconstructing the messages and disconnecting signifiers and the signified the discourse assumptions of the programs will be identified and articulated. People, tolerance, new experiences, having fun, and culture and art were identified as the central signifiers within the programs. It was also found that the identities most frequently represented by the channel were Iranians and Islamic Republic of Iran. Iranians has been situated in the chain of equivalence and Islamic Republic of Iran has been situated in the chain of difference. The channel also uses empty signifiers and metaphoric discourses and negatively represents the discourse of Iran’s government by showing signifiers that are absent from the government’s discourse. Moreover, the channel has tried to include those empty signifiers in its discourse in order to marginalize its rival’s discourse and consolidate its semantic hegemony. Among other discourses found in the programs one could name spirituality without religion and dogma and also positively representing Pahlavi Monarchy linking it to the nostalgic past.