زیبایی ‌شناسی پست ‌مدرن و میکروسلبریتی ‌های نوجوان (تحلیل رتوریک فانتزی «نوجوان سرخورده: سرخوشی‌ در لحظه» در صفحه اینستاگرام pooorblack)

زیبایی ‌شناسی پست ‌مدرن، زیبایی شناسی فروکاهنده، تقلیل‌دهنده و سبک‌گراست که در بسیاری از آثار تولیدشده در شبکه‌های اجتماعی مشاهده می‌شود. با حاکمیت زیبایی‌شناسیِ رسانه‌های مجازیِ عصر پست‌مدرن، فرهنگ سلبریتیسم به‌سرعت گسترش پیدا کرد. در این عصرِ «رسانه های ارائه گر»[1]، نوجوانان ترغیب شده‌اند تا مبتنی بر زیبایی‌شناسی پست‌مدرن و بی‌نیازی از ممیزی‌های فرمی و محتواییِ سخت‌گیرانه‌ی رسانه‌های مدرن، میکروسلبریتی‌های عصر خود باشند.  این پژوهش با مطالعه موردی یکی از صفحات تینیجری پرمخاطب سعی دارد مولفه‌های زیبایی‌شناسی پست‌مدرن را در این صفحه تحلیل کند. بدین منظور لازم است «فرم» و «محتوا»ی صفحه به‌موازات هم تحلیل شود: برای بررسی زیبایی‌شناسی «محتوایی»، از روش تحلیل رتوریک نقد زمینه فانتزی استفاده شده است و برای درک زیبایی‌شناسی فرمی این صفحه، بر اساس نشانه‌شناسی آثار ویدئویی، بر رمزگان فنی همچون موسیقی، کاراکترسازی، زیبایی بصری (میزانسن، گریم، نورپردازی ...)، بینامتنیت، تمرکز کرده‌ایم. نتایج، نشان از شش مضمون اصلی در آرتیفکت‌های صفحه دارد: چالش‌های والد-فرزندی، مدرسه-دانش‌آموزی، همالانی؛ هجو خویشتن؛ اغراق در کلیشه‌های ‌روزمره؛ سرخوشی‌های تهی از معنا؛ بازنماییِ تناقض؛ گونه‌بندی‌ها. با در نظر گرفتن بسامد زمینه فانتزی صفحه این نتیجه گرفته می‌شود که زمینه فانتزی اصلی این صفحه «نوجوان سرخورده؛ سرخوشی در لحظه» است. هجو خویشتن و پذیرفتن سرخوردگی، تنها کنشی است که ناخودآگاه در مقابله با سرخوردگی‌ها پیش گرفته شده است. 

rhetorical fantasy-theme criticism of disappointed adolescent, euphoria in the moment on pooorblack’s instagram page

in the present era, and in baudrillard's terms, the era of simulation has seen postmodern aesthetics permeate various aspects of art and media. authenticity and meaning have been subjected to satire, with hyperreality taking center stage. as bauman aptly notes, postmodernity is most distinctly marked by its 'destructive' nature; a destructiveness that mocks and erases everything. in contemporary art and media, the aesthetic sensibilities of the late modern period often emphasize deconstruction and style. this characteristic aesthetic trend can be observed in the profusion of works generated on social networks. additionally, the medium of communication during the late modern age boasts a unique aesthetic that sets it apart from the aesthetics of the modern period, with regards to both format and essence. instagram, being a relatively novel platform that embodies the spirit of modern simulation, has emerged as a prominent venue for the creation of visual works influenced by postmodern aesthetics. this aesthetic trend is notably characterized by its increasing representation of meaningless works, thereby rejecting the fundamental principles of modern aesthetics and replacing them with an aesthetic that prioritizes style over substance. in line with its rejection of established notions of meaning and content, the era of simulation further extends this rejection to accepted narratives about knowledge and truth. instead of asserting definitive knowledge, this era embraces relativism and uncertainty, positioning them as the new standard for knowledge.