بررسی کفایت سیستم زهکشی موجود در مناطق شهری جهت عبور سیلاب و امکان اصلاح آن به کمک مدل swmm5 (مطالعه موردی: شهرستان داراب)

امروزه با گسترش روز افزون شهرنشینی و تبدیل زمین‌های حاشیه شهرها از قبیل باغ ها، زمین‌های کشاورزی، زمین‌های بایر به مناطق مسکونی باعث بر هم زدن مورفولوژی و خصوصیات فیزیکی و هیدرولوژیکی حوضه شده‌اند، که این امر باعث تغییر مسیر جریان طبیعی حرکت آب حاصل از بارندگی و کاهش نفوذپذیری حوضه در نتیجه بروز مشکلاتی از قبیل سیل گردیده است. منطقه مورد مطالعه شهرستان داراب در محدوده استان فارس و در اقلیمی خشک قرار گرفت است و آمارها نشان می دهد که باران‌های شدیدی هر از چندگاهی به وقوع می پیوندد که میزان رواناب تشکیلی از این بارش‌ها قابل توجه می باشد. در تحقیق پیش رو از تکنیک‌های بهترین راهکار مدیریتی و توسعه کم اثر و راهکارهای همچون بشکه‌های باران، ترانشه‌های نفوذ، چاه‌های جذبی، کفپوش‌های نفوذ‌پذیر، باغچه‌های زیستی و همچنین استفاده از مخازن نگهداشت استفاده شده است و عملکرد خوبی نشان داده‌اند.  با استفاده از اطلاعات موجود از قبیل نقشه های کاربری اراضی، توپوگرافی منطقه، و آمار بارندگی و مدلسازی به‌کمک مدل swmm5  و پس از اصلاح و به‌کارگیری روش‌های مطرح شده و مقایسه آن با وضعیت موجود جهت باران با دوره بازگشت ده ساله میزان اوج رواناب در زیر حوضه‌ها 31 درصد و حداکثر ارتفاع آب در کانال محل خروجی به نصف تقلیل و میزان نفوذپذیری حوضه 17/5 درصد نسبت به وضع موجود افزایش داشته است و با احداث 6 مخزن ذخیره‌سازی میزان 61 هزار متر مکعب آب باران ذخیره‌سازی می‌گردد.