ارزیابی و پهنه‌بندی خطر سیل‌خیزی با استفاده از منطق فازی topsis در محیط gis (مطالعه موردی: حوضه‌ی آبخیز شهر باغملک)

امروزه رشد بی‌رویه جمعیت، تسطیح زمین و اشغال حریم رودخانه‌ها و مسیل‌ها در کنار عوامل اقلیمی و فیزیوگرافی در شهرهای بزرگ سبب گسترش سیلاب‌های شهری شده است. حوضه آبخیز شهر باغملک نیز از این شرایط مستثنی نیست، به طوری که رخداد این پدیده مخرب در طی چند سال گذشته باعث تخریب برخی از راه‌های ارتباطی، آسیب به برخی مناطق مسکونی، اراضی زراعی و باغات واقع در این حوضه شده است. از سوی دیگر این حوضه با داشتن آب و هوای نیمه‌خشک مستعد وقوع سیلاب‌های ناگهانی است. هدف از این پژوهش ارزیابی و پهنه‌بندی خطر سیلاب در حوضه آبخیز شهر باغملک واقع در شرق استان خوزستان می‌باشد. در این تحقیق عوامل موثر در ایجاد سیلاب شامل: بارش، ارتفاع، شیب، جهت شیب، سازند، فاصله از آبراهه و کاربری اراضی در محیط arc gis10 ساخته و طبقه بندی شدند؛ سپس این داده‌ها به نرم افزار idrisi منتقل شدند. استانداردسازی آن‌ها بر اساس توابع فازی صورت گرفت و با استفاده از روش critic وزن‌دهی شدند. در نهایت نقشه پهنه‌بندی با استفاده از مدل فازی topsis تهیه شد. نتایج نشان می‌دهد که 86/17 درصد از محدوده در طبقه با خطر بسیار بالا، 15/24 درصد در پهنه با خطر بالا قرار دارد. روش topsis فازی در مقایسه با روش topsis غیر فازی به دلیل استفاده از مجموعه‌های فازی سازگاری بیشتری با توضیحات زبانی و گاه مبهم انسانی دارد این روش با داشتن انعطاف پذیر فوق‌العاده برای تحلیل معانی زبان طبیعی قادر است ابهامات برخواسته از ذهن انسان، محیط و عدم قطعیت را مدل‌سازی نماید.