تحلیل نقش مدیریت روستایی در افزایش میزان تاب ‌آوری نقاط روستایی در برابر خشکسالی از دیدگاه روستاییان (مورد مطالعه: بخش مرکزی شهرستان اردبیل)

مدیریت اثربخش روستایی نیازمند بهره‌گیری از الگوها و رویکردهای مدیرتی و نهادی نوین است که در تمام ابعاد منجر به اتخاذ راهبرد و راهکارهایی می شود که خانوارهای روستایی را در برابر مخاطرات مختلف به‌ویژه خشکسالی تاب‌آور می‌سازد. با توجه به این موضوع پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش مدیریت روستایی در تاب‌آوری روستایئان در برابر خشکسالی انجام شده است.این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی تحلیلی است، جامعه آماری 32 روستای دارای دهیاری بخش مرکزی شهرستان اردبیل با جمعیت8038 است. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 348 نفر برآورد گردد که به تناسب تعداد سرپرست خانوار موجود در هر روستا توزیع گردید. جهت بررسی موضوع در بخش مدیریت روستایی از چهار شاخص در قالب 40 نماگر و در بخش تاب‌آوری در برابر خشکسالی از چهار شاخص در قالب 24 نماگر بر اساس مطالعات سایر محققین بهره گرفته شد. روایی صوری پرسشنامه توسط متخصصین مورد بررسی قرار گرفت و پایایی کل آن بر اساس آلفای کرونباخ 0.784 برآورد گردید. نتایج نشان داد از بین شاخص‌های مدیریت روستایی، مدیریت محیط زیست0.703 از واریانس تاب‌آوری در برابر خشکسالی را تبیین ومی‌کند. همچنین بر اساس دیدگاه روستائیان، میانگین شاخص‌های تاب‌آوری در ابعاد آمادگی، واکنش و پیشیگری بیشتر از حد متوسط و تنها در شاخص بازتوانی و بازسازی(2.80) میانگین آن پایین‌تراز حد متوسط بود. از سوی دیگر نتایج تکنیک میرکا بیانگر این است روستای عموقین در بالاترین سطح تاب‌آوری در برابر خشکسالی و روستای اروانق در پایین‌ترین سطح قرار دارد. نتایج نشان می‌دهد مجموعه‌ای از عوامل به صورت نظام‌مند، تحولات و نقش مدیریت روستایی را در تاب‌آوری روستائیان تبیین می‌کند و مدیریت روستایی با دارا بودن دید همه‌جانبه می‌تواند با افزایش میزان تاب‌آوری روستائیان در برابر انواع بلاهای طبیعی و ارائه آگاهی لازم به آنها، زمینه پایداری نقاط روستایی را فراهم سازد.

analyzing the role of rural management in increasing resiliency of rural areas against drought from the perspective of rural people (case study: central part of the city of ardabil)

effective rural management requires utilizing novel managerial and institutional approaches to help adopt strategies and solutions that will make rural families resilient against various perils, such as drought. thus, the present research aims to investigate the role of rural management in rural peoples’ resiliency against drought. this research falls under applied research and is descriptive analytical. the statistical population of this research consists of 32 villages in the central part of the city of ardabil with 8038 households. the sample size was estimated to be 384 people using the cochran formula, which was distributed in proportion to the number of the heads of the households in each village. to investigate the rural management, four indicators in the form of 40 components, and to investigate resiliency against drought, four indicators in the form of 40 components were used based on previous literature. the exerts examined the face validity of the questionnaire, while its total reliability was 0.784 based on cronbach’s alpha. findings revealed that from among rural management indicators, environment management explained 0.703 of the resiliency variances against drought. also, based on villagers’ perspective, the average resiliency indicators of preparations, reaction, and prevention were greater than the moderate rate, as the average resiliency indicators of recovery and reconstruction were lower than the moderate level (2.80). on the other hand, the mairca technique indicated that the village of amoughin held the highest rate of resiliency against drought, while arvanagh held the lowest rate. the study also found that a set of systematic factors could explain the roles and developments of the rural management in villagers’ resiliency, as rural management can use an all out vision to increase the resiliency of villagers against types of natural disasters and offer necessary warnings to them so that rural sustainability is provided.