راهبردهای توسعۀ گردشگری اجتماعی (حمایتی) با استفاده از تکنیک پرامیته (مطالعه موردی: شهرستان تهران)

نظر به اهمّیّت نقش گردشگری در بهبود جوّ روانی و سلامت بهداشت و روان جامعه، در این مطالعه سعی بر این است که راهکارهای توسعه گردشگری اجتماعی (حمایتی) در شهر تهران برای فراهم‌آوردن شرایط جهت بهره‌مندی تمامی اقشار از گردشگری، مورد بررسی قرار گیرد. حجم نمونه آماری 141 نفر از فعّالان حوزه گردشگری شهرستان تهران هستند که به روش نمونه‌گیری گلوله برفی و قضاوتی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه است. روایی صوری پرسشنامه به کمک اساتید و در مرحله پیش­آزمون بررسی تایید شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ، 73/0 محاسبه و مورد تایید قرار گرفت. به منظور ارزیابی وضع موجود از مدل استراتژیک سوات استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد بیش از 82% از خدمات گردشگری دارای ماهیّت تجاری است و کمتر از 18% گردشگری حمایتی مورد توجّه فعّالان گردشگری قرار گرفته است. نتایج تحلیل سوات، امتیاز عوامل داخلی 018/2 و عوامل خارجی 418/2 را نشان داد و براین اساس، راهبرد اصلی پژوهش، تدافعی است. در مرحله بعد، برای اولویّت‌بندی راهبردهای تدافعی، راهبردهای پیشنهادی در اختیار 30 کارشناس بخش گردشگری قرار گرفت و با استفاده از تکنیکپرامیتهتجزیه و تحلیل و اولویّت‌بندی شدند. نتایج مدل پرامیته نشان داد راهبردهای ارائه تسهیلات و اعتبارات زیرساختی با امتیاز 32/0، تشکیل واحد تخصّصی با امتیاز 28/0 و افزایش نقش دولت در توسعه گردشگری حمایتی با امتیاز 28/0 مهم‌ترین راهبرد‌های شناسایی‌شده محسوب می‌شود.