به کارگیری مدل اندوختگاه زیست کره به منظور طرح ریزی حفاظت سرزمین و ترویج استفاده های مردمی پایدار (منطقه موردمطالعه: دهستان دنا)

پهنه ‎بندی مناطق تحت حفاظت با کاهش تعارض میان حفاظت و استفاده های مردمی، بر پایداری این مناطق می افزاید. در اجرای مدل اندوختگاه‎ زیست کره، به عنوان اهرم کلیدی ترویج توسعه پایدار، پهنه گذار مورد بی ‎توجهی قرار گرفته است، هدف این پژوهش، پهنه ‎بندی دهستان دنا بر اساس تحلیل فضایی تغییرات انسجام ساختاری سیمای سرزمین و مردم ‎نگاری ارزش های مکان از دیدگاه جوامع محلی است. به همین منظور، انطباق با زیستگاه، انطباق با ارزش حفاظتی، فاصله از پهنه استفاده مردمی و تغییرات انسجام ساختاری سیمای سرزمین، نقشه سازی، طبقه ‎بندی و روی هم ‎گذاری شده ‎است. با مقایسه واحدهای به‌دست‌آمده با مدل حرفی منطقی، تخصیص پهنه ها صورت‌گرفته است. بر اساس یافته ها، طی حدود سی‌سال، تغییرات فضایی انسجام ساختاری سیمای سرزمین قابل‌توجه بوده است. در ارتفاع های بالاتر، ساختار سیمای سرزمین، نسبتاً بدون تغییر باقی‌مانده است، اما در ارتفاع های پایین و میانی، روند تخریبی داشته است. بیشترین کاهش انسجام ساختاری در اطراف سکونتگاه ‎ها، رودخانه ها و بزرگراه رخ‌داده است. مناطق با ارزش حفاظتی، به پهنه هسته تخصیص‌داده‌شده است. در پهنه سپر، حفظ ارتباط میان لکه ه‎ای اصیل بزرگ درون‌هسته و لکه های پیرامون موردنظر است. استفاده های مردمی، خارج از هسته حفاظتی و تا جای ممکن خارج از پهنه سپر در نظر گرفته شده است. مناطق وسیعی از دهستان دنا به‌عنوان پهنه استفاده های مردمی شناسایی شده که انطباق‎ بالایی با پهنه گذار دارد. در این پهنه، آموزش و توانمندسازی جوامع محلی باتکیه‌بر معیشت‎ های جایگزین و سپردن بخشی از نظارت بر حفاظت به آن‎ها لازم است. بر اساس مقایسه دو پهنه ‎بندی قدیمی و پیشنهادی، رویکرد جدید در کنار تخصیص مناطقی وسیع تر به حفاظت، با تخصیص پهنه استفاده های مردمی، بستر ایجاد یک منطقه حفاظت شده مردمی بومی است.

using the biosphere reserve model to landscape conservation planning and promote sustainable community uses (study area: dena district)

zoning of protected areas increases the sustainability of these areas by reducing the conflict between protection and public uses. in the implementation of the biosphere reserve model, as a key lever for promoting sustainable development, zoning has been neglected. the purpose of this research is to zoning dana district based on the spatial analysis of changes in the structural integrity of the landscape and the ethnography of place values from the perspective of communities. for this purpose, adaptation to the habitat, conservation value, distance from the area of popular use, and changes in the structural integrity of the land surface have been mapped, classified, and superimposed. the zones have been allocated by comparing the obtained units with the logical letter model. based on the results, during about thirty years, the spatial changes in the structural coherence of the landscape of the land have been significant. at higher altitudes, the landscape structure has remained relatively unchanged, but at lower and middle altitudes, it has undergone a destructive process. the biggest reduction in structural integrity has occurred around settlements, rivers, and highways. areas with conservation value are assigned to the core area. in the shield area, it is desired to maintain the connection between a large genuine spot inside the core and the surrounding spots. public uses are considered outside the protection core and as far as possible outside the shield zone. large areas of dena district have been identified as public use areas, which are highly compatible with the transition. in this area, it is necessary to train and empower local communities by relying on alternative livelihoods and entrusting them with part of the protection supervision. based on comparing the old and proposed zoning, the new approach, in addition to allocating wider areas for protection, with the allocation of public use zones, is the basis for creating a native people’s protected area.