پهنه‌بندی فضایی قابلیت‌های گردشگری کشاورزی در نواحی روستایی استان لرستان

با توجّه به توزیع ناهمگن فضایی فرصت‌های توسعه گردشگری کشاورزی و ارتباط تنگاتنگ این نوع گردشگری با  شرایط مکانی، نوشتار پیش رو تلاشی برای پرکردن خلا تحلیل فضایی و مکان‌محور در مطالعات گردشگری کشاورزی است که به عنوان راهبردی برای حلّ چالش‌های بخش کشاورزی و روستایی مطرح شده است. برای توسعه و پایداری فرصت‌های گردشگری کشاورزی، شناخت توانمندی‌های موجود در هر فضای جغرافیایی و روستاهای دارای  قابلیت و توان بیشتر ضروری است. این مسئله با توجّه به ریسک توسعه کسب وکارهای گردشگری در واحدهای فضایی مختلف به ویژه برای برنامه‌ریزان، تصمیم‌گیران و سرمایه‌گذاران اهمّیت به سزایی دارد؛ بنابراین، در حمایت از برنامه‌ریزی مکان‌محور فعّالیت‌های گردشگری کشاورزی، نوشتار پیش رو با هدف پهنه بندی فضایی توانمندی های توسعه گردشگری کشاورزی و رتبه بندی روستاهای هدف گردشگری کشاورزی در پهنه های مستعد انجام گرفته است. در پژوهش حاضر از داده‌های مکانی شامل سرمایه‌های طبیعی، دسترسی، پیش‌شرط‌های توسعه گردشگری، داده‌های مرتبط با ظرفیت‌های روستایی که خود به سه گروه ظرفیت کشاورزی، خدمات مورد نیاز گردشگران و جاذبه‌های گردشگری واقع در روستاهای استان لرستان قابل تقسیم است، استفاده شده است. تحلیل فضایی با مدل تحلیل سلسله‌مراتبی فازی تاپسیس انجام شد. نتایج نشان داد که معیارهای فاصله از قطعات زراعی و فاصله از روستاهای تاریخی به ترتیب بیشترین و کمترین اهمّیت را در بین معیارهای مورد استفاده دارند؛ همچنین از مجموع مساحت منطقه مورد مطالعه تنها 35% دارای پتانسیل بالا (طبقه مناسب و خیلی مناسب) برای توسعه گردشگری کشاورزی است. رتبه بندی روستاهای واقع شده در کلاس بسیار مناسب نشان داد که روستای نصرآباد با فاصله نسبی برابر 0.779 به عنوان توانمندترین روستا به منظور توسعه گردشگری کشاورزی است. به طور کلّی، نتایج نشان می‌دهد که مناطق مستعد توسعه گردشگری کشاورزی به صورت نواری از حاشیه جنوب‌شرقی به شمال‌شرقی منطقه مورد مطالعه کشیده شده است.