تحلیل تغییرپذیری قابلیّت آگروکلیمایی کشت گیاه آلوئه‌ورا در استان هرمزگان تحت خطّ سیرهای چهارگانه انتشار دی‌اکسید کربن

کشاورزی، یکی از جنبه‌های حیات بشری است. نزدیک ترین ارتباط را با شرایط اقلیم‌شناختی محیط داشته و هرگونه تغییر در این شرایط می‌تواند، تغییرات بارزی در کشاورزی داشته باشد. هدف اساسی این پژوهش، بررسی تغییرات فضایی نواحی مساعد کشت گیاه آلوئه‌ورا در استان هرمزگان، تحت 4 خطّ سیر انتشار دی‌اکسید کربن سال 2050 است. در این راستا، داده‌های آگروکلیمایی تاثیرگذار در مراحل مختلف فنولوژیکی گیاه آلوئه‌ورا شامل دمای کمینه و بیشینه و بارش، به‌عنوان عوامل ناپایدار یا عوامل اقلیمی و متغیّرهای ارتفاع، شیب، جهت شیب، خاک و گنبدهای نمکی، به‌عنوان عناصر پایدار در ارزیابی نواحی مستعدّ کشت گیاه آلوئه‌ورا، با استفاده از الگوریتم تحلیل سلسله‌مراتبی، مورد استفاده قرار گرفتند. فرایند برهم نهی وزن دار لایه های مربوط به عوامل اقلیم‌شناختی و محیطی، در محیط جی.آی.اِس.، انجام گرفت. ابتدا نواحی کشت گیاه آلوئه ورا در اقلیم کنونی به دست آمد و در مرحله بعدی، متغیّرهای اقلیمی تحت 4 خطّ سیر یادشده، شبیه سازی شد. نتایج، بیانگر آن بود که در شرایط اقلیمی شبیه سازی‌شده برای سال 2050 تحت 4 خطّ سیر یادشده، طبقات آگروکلیمایی قابلیّت کشت گیاه آلوئه ورا، تغییرات کمابیش بارزی را نسبت به اقلیم کنونی خواهند داشت؛ به‌طوری که بیشترین تغییرات مربوط به خطّ سیر انتشار 6 است که در آن، طبقات قابلیّت ضعیف، فاقد قابلیّت و قابلیّت کشت متوسّط، با کاهش مساحتی بین 30% تا 50% روبه‌رو بوده‌اند، در حالی که دو طبقه آگروکلیمایی قابلیّت کشت بالا و قابلیّت کشت خوب، تحت خطّ سیر یادشده در سال2050 افزایشی در حدود 40% تا 80% نشان خواهند داد. کمترین میزان تغییرات نیز در خطّ سیر انتشار 4/5 مشاهده شد که در آن، طبقات آگروکلیمایی کشت گیاه آلوئه ورا نسبت به اقلیم کنونی تغییرات بارزی نکرده بود.