تاثیر فراشناخت درمانی بر اضطراب فراگیر و افسردگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه و هدف: اضطراب فراگیر و افسردگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بسیار شایع است. دیابت نوع دو یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که محدودیت های زیادی ایجاد می کند. از این رو برای کاهش اضطراب و افسردگی می توان از روش فراشناخت درمانی استفاده کرد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر فراشناخت درمانی بر اضطراب فراگیر و افسردگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر قرچک انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش همه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهر قرچک در سال 1394 بودند. از میان آنان 30 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه (هر گروه 15 نفر) شامل گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه ای با روش فراشناخت درمانی آموزش دید و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. گروه ها پرسشنامه اضطراب فراگیر (gaq) و پرسشنامه افسردگی (dq) را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 19 به روش کوواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: یافته ها نشان داد میان گروه فراشناخت درمانی و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر روش فراشناخت درمانی باعث کاهش معنادار اضطراب فراگیر و افسردگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شد (p<0.01 ).بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد روش فراشناخت درمانی توانست اضطراب فراگیر و افسردگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو را کاهش دهد. بنابراین مشاوران، روانشناسان بالینی و درمانگران می توانند از روش فراشناخت درمانی برای کاهش اضطراب فراگیر و افسردگی این بیماران استفاده کنند.

The Effects of Meta-cognitive Therapy on Generalized Anxiety Disorder and Depression among Patients with Type II Diabetes

Introduction: Generalized anxiety disorder (GAD) and depression are common among patients with type II diabetes. Type II diabetes is one of the most common chronic conditions, causing various limitations for the patients. Therefore, metacognitive therapy can be applied to reduce GAD and depression among these patients. This study aimed to investigate the effects of metacognitive therapy on reducing GAD and depression among patients with type II diabetes, referring to healthcare centers of Qarchak, Iran.Methodology: In this quasiexperimental study, a pretest, posttest, controlgroup design was applied. The study population consisted of patients with type II diabetes, referring to healthcare centers of Qarchak in 2015. Overall, 30 patients were selected via simple random sling and were assigned to experimental and control groups (n=15 per group). The experimental group received 10 sessions of training via metacognitive therapy, while the control group did not receive any treatments. The groups completed the Generalized Anxiety Questionnaire (GAQ) and Depression Questionnaire (DQ) for pretest and posttest assessments. For data analysis, multivariate analysis of covariance (MANCOVA) was performed, using SPSS version 19.Results: The findings showed a significant difference between the experimental and control groups. In other words, metacognitive therapy led to a significant decline in GAD and depression among patients with type II diabetes (Plt 0.01).Conclusion: The results of this study showed that metacognitive therapy could reduce GAD and depression among patients with type II diabetes. Therefore, counselors, clinical psychologists and therapists can apply metacognitive therapy as a means to decrease GAD and depression among these patients.