ارتقاء فرآیند کنترل دیابت نوجوانان : تحقیق عملکردی مشارکتی

مقدمه و هدف: دیابت قندی یکی از بیماری های شایع و خطرناک است که مطالعات زیادی جهت ارتقای کنترل آن انجام ولی با توجه به ناکافی بودن روش های معمول جهت ارتقای کنترل دیابت ، این مطالعه کیفی به منظور بهینه سازی آموزش نوجوانان جهت ارتقای کنترل دیابت آنها انجام گردید. مواد و روش ها: تحقیق حاضر یک تحقیق عملکردی مشارکتی بود که در آن 10 نفر از پرسنل مرکز دیابت و 74 نفر از نوجوانان دیابتی و خانواده های آنان شرکت داشتند که با 7 نفر از پرسنل و 14 نفر از نوجوانان وخانواده آنان مصاحبه های عمیق 65 الی 120 دقیقه ای انجام تا مشکلات شناسایی شوند، پس از شناسایی مشکلات توسط مشارکت کنندگان ، جلسات بحث های گروهی جهت طراحی برنامه برگزار شد و با تشکیل جلسات هدایت کننده تصمیمات اجرایی برای برنامه های آموزشی که توسط مشارکت کنندگان در اولویت قرار گرفته بودند انجام شد، پس از اجرای برنامه های تغییر مجددا 21 مصاحبه با مشارکت کنندگان اجرا و مقایسه قبل و بعد از برنامه های تغییر انجام وارزشیابی شدند، علاوه بر این در بخش کمی میزان قند خون و hba1c اندازه گیری شدند که با آزمون آماری تی زوجی واطلاعات کیفی بامقایسه مداوم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها : با بهینه سازی آموزشی، تزریق ناصحیح انسولین به تزریق صحیح، عدم شناخت نسبت به رژیم غذایی به شناخت نسبت به رژیم غذایی، مراجعه ضعیف به مرکز برای دریافت مشاوره به مراجعه مرتب برای دریافت مشاوره ،بی توجهی نسبت به کنترل قند خون و hba1c به کنترل مرتب قند خون و hba1c تغییر یافت؛ علاوه بر تغییرات کیفی تغییرات کمی اندازه گیری قند خون ناشتا از 65/69 plusmn 189 به 59.42 plusmn 141.08 (hba1c ( pv=0/002 از 35/1 plusmn 45/8 به89/ plusmn 98/6 (pv=0/0001) مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: با بهینه سازی آموزشی ، باتوجه به نتایج بدست آمده ناشی از تغییرات نشانگر ان است که کنترل دیابت در نوجوانان ارتقاء یافته است.

Optimization of Diabetes Control in Adolescents: A Cooperative Action Study

Introduction : Diabetes mellitus is one of the most common and critical diseases, worldwide. Various studies have been conducted to improve diabetes management . However, given the inadequacy of common methods for improving diabetes control, this qualitative study was performed to determine the effects of training optimization in adolescents for promoting diabetes control. Materials and Methods : In this cooperative, action study, 10 personnel from the diabetes clinic and 74 adolescents with diabetes mellitus and their families were enrolled. Overall, indepth interviews (65120 min) were conducted with seven personnel and 14 adolescents (and their families) in order to determine the prevalent problems. After identifying the problems, discussion meetings were held to design programs and decisions regarding educational programs, prioritized by the participants, were implemented in guided meetings. After the implementation of the program, 21 interviews were conducted and the differences before and after program implementation were evaluated. Furthermore, blood glucose and HbA1c levels were measured by paired ttest and qualitative analysis. Results : By optimizing the training program, incorrect insulin injection, lack of knowledge about dietary habits, infrequent referral to hospital and lack of attention to blood sugar and HbA1c were corrected. Furthermore, changes in fasting blood glucose were measured in this study. In addition to qualitative changes, fasting glucose and HbA1C levels changed from 189plusmn 65.69 to 141.08plusmn 59.42 (P=0.002) and from 8.45plusmn 1.35 to 6.98plusmn 0.89 (P=0.0001), respectively. Conclusion : According to the obtained findings, training program optimization resulted in improvements in diabetes management in adolescents.