تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر شادکامی و امید بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه و هدف: دیابت نوع دو یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که می تواند باعث کاهش شادکامی و امید شود. بنابراین برای افزایش شادکامی و امید این بیماران می توان از روش آموزش مهارت های زندگی استفاده کرد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر شادکامی و امید بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر پاکدشت انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش همه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهر پاکدشت در سال 1394 بودند. از میان آنان 40 بیمار با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه (هر گروه 20 نفر) شامل گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه (هر جلسه 70 دقیقه) مهارت های زندگی را آموزش دید و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. گروه ها پرسشنامه شادکامی آکسفورد (ahq) و پرسشنامه امید (hq) را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 19 به روش کوواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: یافته ها نشان داد بین گروه آموزش مهارتهای زندگی و گروه کنترل در متغیرهای شادکامی و امید تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر آموزش مهارت های زندگی باعث افزایش معنادار شادکامی و امید بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شد (0.005>p).بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه پیشنهاد می شود درمانگران، مشاوران و روانشناسان بالینی از روش آموزش مهارت های زندگی برای افزایش شادکامی و امید بیماران مبتلا به دیابت نوع دو استفاده کنند.

The Impact of Life Skills Training on Happiness and Hopefulness among Patients with Type II Diabetes

Introduction:� Type II diabetes is one of the most common chronic complications, which can reduce happiness and hopefulness among patients. Therefore, life skills training can be applied to promote happiness and optimism among diabetic patients. This study aimed to investigate the effects of life skills training on happiness and hopefulness among patients with type II diabetes, referring to healthcare centers of Pakdasht, Iran.Methodology: In this quasiexperimental study, a pretest, posttest, controlgroup design was applied. The study population consisted of all patients with type II diabetes, referring to healthcare centers of Pakdasht in 2015. Overall, 40 patients were selected via simple random sling and were randomly assigned to experimental and control groups (n=20 per group). The experimental group received 10 sessions of training on life skills (90 min per session), while the control group did not receive any training. The groups completed the Oxford Happiness Questionnaire (OHQ) and Hope Questionnaire (HQ) for pretest and posttest assessments. For data analysis, multivariate analysis of covariance (MANCOVA) was performed, using SPSS version 19.�Results: The findings showed a significant difference between the experimental and control groups in terms of happiness and hopefulness. In other words, life skills training led to a significant increase in happiness and hopefulness among patients with type II diabetes (Ple0.0005).�Conclusion: Based on the findings, it is suggested that therapists, counselors and clinical psychologists apply life skills training for promoting happiness and hopefulness among patients with type II diabetes.