اثربخشی مداخله مبتنی بر درمان شفقت ‌به‌خود بر سلامت‌روان و خودمدیریتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه و هدف: دیابت نوع 2 یکی از بیماری های شایعی است که می تواند بر ابعاد زندگی افراد مبتلا تاثیر منفی زیادی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت به خود بر سلامت روان و خودمدیریتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون و  پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعه پژوهش حاضر را کلیه ی بیماران دیابتی از نوع 2 مراجعه کننده به مرکز دیابت در استان یزد تشکیل می دادند. به منظور انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در هدفمند استفاده و تعداد 30 نفر به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه گمارده شدند. شرکت‌کنندگان هر دو گروه قبل و بعد از شرکت در جلسات آموزشی به پرسشنامه خود مدیریتی توبرت و همکاران (1992)، پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس(dass) لوی باند و لوی باند پاسخ دادند. گروه آزمایش در 8 جلسه‌ 1/5 ساعت، مداخله ی شفقت به خود را دریافت و گروه کنترل در لیست انتظار بودند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت به خود بر افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو موثر بوده (0/05>p)، درمان مبتنی بر شفقت به خود بر خودمدیریتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو موثر بوده است(0/05>p). نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش پیشنهاد می گردد در کنار برنامه ها و خدمات ارائه شده به بیماران مبتلا به دیابت، درمان های روانشناختی چون شفقت به خود نیز مورد توجه  قرار گیرد. 

effectiveness of self-compassion-based intervention on mental health and self-management in patients with type ii diabetes

introduction: type ii diabetes significantly impacts the quality of life of affected individuals. this study aimed to assess the effectiveness of self-compassion-based intervention on mental health and self-management in patients with type ii diabetes.methods: a semi-experimental design with pre-test, post-test, and control group was employed. the study included all type ii diabetic patients attending a diabetes center in yazd province. a targeted sampling method was used to select 30 participants, who were randomly assigned to experimental and control groups (n=15 each). both groups completed the depression, anxiety, and stress questionnaire (dass) by levi band and levy band (1983) before and after the intervention. the experimental group received an 8-session, 1.5-hour compassionate intervention, while the control group received no intervention. data were analyzed using covariance analysis.results: compassion-based therapy was found effective in reducing depression, anxiety, and stress in patients with type ii diabetes. additionally, self-affirmation through self-management was effective in diabetes control.conclusion: the study suggests that psychological treatments, including self-compassion, should be integrated into programs and services for patients with diabetes to enhance their mental health and self-management