بررسی تاثیر آموزش سبک زندگی بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی

مقدمه و هدف: بیماران مبتلا به دیابت در معرض مشکلات روانشناختی و اجتماعی متعددی هستند که این مشکلات میتواند برکیفیت زندگی آنها تاثیر منفی بگذارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش سبک زندگی بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه یک مداخله نیمه تجربی است. 74 بیمار به‌طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (37 نفر در هر گروه) قرار گرفتند. مداخله شامل آموزش در مورد سبک زندگی افراد با برگزاری کلاس های آموزشی با محتوای تغذیه مناسب، ورزش، رژیم غذایی، کنترل استرس و اضطراب و عدم مصرف دخانیات بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه کیفیت زندگی (whoqolbref) سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. برای مقایسه شاخص های دموگرافیک در گروه کنترل و مداخله از آزمون تی مستقل و مجذور کای به ترتیب برای متغیرهای کمی نرمال و کیفی استفاده شد. از آزمون تی مستقل به منظور بررسی میانگین نمرات کیفیت زندگی، قبل و بعددر بین گروهها و تی زوج در داخل گروهها استفاده گردید. در تمام آزمونها میزان p کمتر از 0/05 معنادار در نظر گرفته شد. پس از جمع آوری دادهها، اطلاعات با استفاده از نرمافزار آماری spss( نسخه 16 )مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها: میانگین سنی افراد 10/8 ±48/9 بود و اکثریت افراد را زنان تشکیل می دادند(75/6درصد). طول مدت ابتلا درگروه کنترل 5/40 ±16/89سال و در گروه مداخله 4/60 ±19/00سالبود. میانگین و انحراف معیار نمره کل کیفیت زندگی و میانگین و انحراف معیار ابعاد چهارگانه کیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله و کنترل تفاوت آماری معنی داری نشان داد. (p<0.001) نتیجه گیری: آموزش سبک زندگی می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی شود .

Investigation of the Effect of Lifestyle Training on the Quality of Diabetic Patients’ Life

Introduction: Diabetic patients are exposed to a number of psychological and social problems that can adversely affect their quality of life. Therefore, this study aimed to investigate the effect of lifestyle training on the quality of diabetic patients rsquo; life.Materials and Methods: This quasiexperimental and interventional study was conducted on 74 patients who were randomly assigned to the intervention and control groups (37 cases per group). The intervention was an educational program in the form of training sessions to teach diabetic patients about their lifestyle, including nutrition, exercise, diet, stress and anxiety control, as well as the prohibition of smoking. The data were collected through administering the demographic characteristics and WHOQOLBREF questionnaires. The independent ttest was then used to compare the intervention and control groups in terms of demographic characteristics, and the chisquare test was utilized for normal quantitative and qualitative variables. Additionally, the independent ttest and a paired ttest were run to evaluate the mean scores of quality of life before and after the intervention between the two groups and within each group, respectively. In all tests, a Pvalue of less than 0.05 was considered significant. After data collection, the data were analyzed using SPSS statistical software (version 16).Results: The mean age of the subjects was determined at 48.9 ±10.8, and the majority (75.6%) of the cases were female. The duration lengths of diabetes were 16.89 ±5.40 and 19.00 ±4.60 years in the control and intervention groups, respectively. The results revealed a statistically significant difference (P<0.001) between the intervention and control groups in terms of the mean ±SD of the total score of quality of life, as well as its four dimensions before and after the intervention.Conclusion: Lifestyle education can improve the quality of diabetic patients rsquo; life.