بررسی دانش، نگرش و عملکرد نوجوانان دیابتی14-10 ساله مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان امام حسین(ع)شهر اصفهان نسبت به بیماری دیابت

مقدمه و هدف: دیابت شایع ترین بیماری ناشی از اختلال متابولیسم کربوهیدرات می باشد که باعث آسیب به ارگانهای متعدد از جمله کلیه، چشم و قلب می شود. افزایش اگاهی، تغییر نوع رفتار و نگرش بیمار و خانواده بیمار می تواند سبب کاهش عوارض مزمن بیماری گردد. لذا تحقیق حاضر با هدف تعیین دانش نگرش و عملکرد کودکان دیابتی نسبت به بیماری دیابت انجام شد.روش پژوهش: مطالعه ی حاضربه صورت توصیفی تحلیلی مقطعی ﺑﺮ روی 150 کودک ونوجوان دیابتی دیابتی 10-14 ﺳﺎله ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺗﺨﺼﺼﻲ دیابت بیمارستان امام حسین(ع) اصفهان به روش سرشماری انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات،پرسشنامه دانش،نگرش وعملکرد بیماری های مزمن(پرسشنامه kap)بود. داده ها وارد نرم افزار spss 21شده وبا استفاده از آمار توصیفی وآمار تحلیلی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.یافته ها: ﺑﻴﻦاﮔﺎﻫﻲ و ﻧﮕﺮش ﺑﻴﻤﺎران و آﮔﺎﻫﻲ و ﻋﻤﻠﻜﺮد و نیز از طرفی بین نگرش و عملکرد کودکان راﺑﻄﻪ معنی داری وﺟﻮد داﺷﺖ (p<0/05). ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶﻣﻴﺰان آﮔﺎﻫﻲ و دانش، ﻧﮕﺮش و در نهایت ﻋﻤﻠﻜﺮد بیماران ﺑﻬﺘﺮﺷﺪ. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که سن کودکان با نمره دانش کل و نمره کل رفتار ارتباط معنی داری ندارد، اما با نمره مزایای درک شده از رعایت رژیم غذایی و عملکرد خودمراقبتی ارتباط دارد .(p = 0.048) آزمون t مستقل نشان داد که میانگین نمره کل دانش و نگرش بین پسران و دختران تفاوت معنی داری ندارد، اما نمره کل رفتار (0/02 = p) و همچنین فعالیت بدنی (0/001 = p) در پسران به طور قابل توجهی بالاتر از دختران است. با وجود فرد مبتلا به دیابت در خانواده و نیز با افزایش سالهای ابتلا به بیماری دانش، نگرش و حتی عملکرد در رابطه با بیماری به طور معنی داری ارتقا یافته است.نتیجه گیری: بهبود عملکرد در اداره و درمان بیماری دیابت منوط به افزایش اگاهی و افزایش نگرش کودک در خانواده می باشد.

Evaluation of Knowledge, Attitude, and Practice of Diabetic Adolescents Aged 10-14 Years Who Referred to Diabetes Clinic in Imam Hossein Hospital, Isfahan, Iran

Background : Diabetes is the most common disease caused by a defect in carbohydrate metabolism which can have a negative effect on all organs over time. Increased awareness regarding the knowledge, attitude, and practice of patients can decrease chronic complications as well as the treatment costs. Therefore, the present study aimed to determine the levels of knowledge, attitude, and practice of diabetic adolescents regarding their disease.Materials and Methods: This crosssectional descriptive study was performed on 150 diabetic adolescents aged 1014 years who referred to the diabetes clinic in Imam Hossein Hospital, Isfahan, Iran. The required data were gathered using knowledge, attitude, and practice (KAP) questionnaire. The collected data were analyzed in SPSS software (version 21) using descriptive statistics (i.e., mean, standard deviation, frequency), and analytical statistics. The qualitative data were analyzed using the chisquare test while the relationship of age with the level of knowledge, attitude, and practice was determined through the Pearson correlation coefficient test. Results: According to the findings, there was a significant relationship between the knowledge and attitudes of patients, as well as their attitudes and practice (P<0.05). Therefore, an increase in the level of knowledge increased the level of practice. Moreover, it was found that the participants with another diabetic patient in the family and longer disease duration showed better improvement of knowledge, attitude, and even practice. The result of the Pearson correlation coefficient test indicated that the age of the patients did not have a significant correlation with the total score of knowledge and practice (P>0.05). However, the age variable correlated with the score of the perceived benefits of a healthy diet (P=0.017) and selfcare performance (P=0.048). Furthermore, based on the results of the independent ttest, the mean score of the total knowledge and attitude was not significantly different between male and female participants (P>0.05), while the total scores of practice (P=0.02) and physical activity (P=0.001) were significantly higher in males, compared to females. Conclusion: Based on the results, it can be concluded that an increase in the level of knowledge and attitude leads to an enhancement in the level of practice of diabetes management.