تاثیر آموزش خودمراقبتی بر قند خون، کیفیت زندگی دیابتیک و اختلال‌های رفتاری هیجانی در نوجوانان مبتلا به دیابت

مقدمه و هدف: دیابت یک بیماری مزمن، متابولیک و پیش‌رونده است که می‌تواند زمینه را برای اختلال‌های فیزیولوژیکی و روانشناختی از جمله افزایش قند خون و اختلال‌های رفتاری هیجانی و کاهش کیفیت زندگی فراهم آورد. بنابراین، هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر آموزش خودمراقبتی بر قند خون، کیفیت زندگی دیابتیک و اختلال‌های رفتاری هیجانی در نوجوانان مبتلا به دیابت بود.مواد و روش ها: این مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه‌های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش نوجوانان مبتلا به دیابت عضو انجمن دیابت شهر تهران در سال 1398 بودند. از میان اعضای جامعه 30 نوجوان دیابتی با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری شامل گروه‌های آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش، آموزش خودمراقبتی را به مدت 10 جلسه 45 دقیقه‌ای (دو جلسه در هفته) دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. داده‌ها با تست قند خون، پرسشنامه کیفیت زندگی دیابتیک و مقیاس اختلال‌های رفتاری هیجانی جمع‌آوری و با روش‌های اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار spss نسخه 21 تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر قند خون، کیفیت زندگی دیابتیک و اختلال‌های برون‌نمود تفاوت معناداری داشتند (0.001>p)، اما از نظر اختلال‌های درون‌نمود تفاوت معناداری نداشتند (0.001>p).نتیجه گیری: نتایج حاکی از تاثیر آموزش خودمراقبتی بر بهبود قند خون، کیفیت زندگی دیابتیک و اختلال‌های برون‌نمود در نوجوانان مبتلا به دیابت و پایداری نتایج در مرحله پیگیری بود. در نتیجه، متخصصان سلامت می‌توانند از روش آموزش خودمراقبتی جهت بهبود ویژگی‌های مرتبط با سلامت به‌ویژه کاهش قند خون و اختلال‌های برون‌نمود و افزایش کیفیت زندگی دیابتیک استفاده کنند.

The Effect of Self-Care Education on Blood Glucose, Diabetic Quality of Life and Emotional Behavioral Disorders in Adolescents with Diabetes

Introduction: Diabetes is a chronic, metabolic, and progressive disease that can lead to physiological and psychological disorders, such as increased blood glucose and emotional behavioral disorders, and results in poor quality of life. Therefore, the present study aimed to determine the effect of selfcare education on blood glucose, diabetic quality of life, and emotional/behavioral disorders in adolescents with diabetes.Materials and Methods: This was a semiexperimental study with a pretest, posttest, and followup design and experimental and control groups. The study population consisted of an adolescent diabetic member of the Tehran Diabetes Association in 2019. In total, 30 diabetic adolescents were selected using a simple random sampling method from among members of the Tehran Diabetes Association and were randomly divided into experimental (n=15) and control (n=15) groups. The experimental group received selfcare education for 10 sessions of 45 minutes (two sessions per week) and the control group did not receive any education. Data were collected through blood glucose test, diabetes qualityoflife questionnaire, and emotional behavioral disorders scale and analyzed using repeated measures and Bonferroni posthoc test in SPSS software (version 21).Results: Based on the obtained results, a significant difference was observed between the experimental and control groups in terms of blood glucose, diabetic quality of life, and externalizing disorders (P<0.001). However, no significant difference was observed in terms of internalizing disorders (P>0.05). In the other words, selfcare education led to a decrease in blood glucose and externalizing disorders and increased quality of diabetic life in adolescents with diabetes. The results remained consistent in the followup stage (P<0.001).Conclusion: The results revealed the effect of selfcare education on improving blood glucose, diabetic quality of life, and externalizing disorders in adolescents with diabetes. The results remained consistent in the followup phase. Therefore, health professionals can use selfcare education to improve healthrelated problems, especially decreased blood glucose, externalizing disorders, and diabetic quality of life.