اثربخشی آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بربهزیستی روانشناختی وابعاد آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

زمینه و هدف: بیماری دیابت از شایع ترین بیماریهای مزمن است که روی خصوصیات روحی و روانی هم تاثیر منفی دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر بهزیستی روانشناختی و ابعاد آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود.روش بررسی : این مطالعه نیمه تجربی از نوع پیش آزمونپس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. نمونه مورد مطالعه به روش نمونه گیری در دسترس از میان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز سلامت حضرت علی(ع) شهر اصفهان در سال1396 انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 15 نفره تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت آموزش روانشناسی مثبت نگر قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. هر دو گروه قبل و بعد از انجام مداخله و در مرحله پیگیری با استفاده از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف(1980) بررسی مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتندیافته ها: نشان داد آموزش روانشناسی مثبت نگر بر بهزیستی روانشناختی و پذیرش خود، روابط مثبت با دیگران، داشتن هدف در زندگی، تسلط محیط در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تاثیر معنادار داشته است و بین گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد ولی برخود مختاری و رشد شخصی بین گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود ندارد (0/001>p).نتیجه گیری : آموزش مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر به طور موثری باعث بهبود بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو می گردد. بنابراین توصیه می شود از این رویکرد درمانی برای کمک به ارتقاء بهزیستی روانشناختی این بیماران استفاده شود.

Effectiveness of Positive Psychology Training on Psychological Well-being andIts Dimensions Among Patients With Type II Diabetes

Introduction: Diabetes is one of the most common chronic diseases which also affects individuals #39; mental and psychological characteristics. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of positivepsychology training on psychological wellbeing and its dimensions on patients with type II diabetes.Materials and Methods: This quasiexperimental study was conducted based on a pretestposttest design with a control group and followups. The participants were selected through convenient sampling from patients with type II diabetes who referred to HazrateAli Health center in Isfahan during 2017. Subsequently, the participants were randomly divided into two groups of 15 people. The experimental group received positive psychology training, whereas the control group did not receive any treatment. Both groups were evaluated before and after the intervention and in the followup stage through Reef #39;s Psychological WellBeing Questionnaire (1980). The data were analyzed using repeated measure ANOVA.Results: The results showed that positive psychology training correlated significantly with psychological wellbeing, selfacceptance, positive relationships with others, having a purpose in life, and environmental domination in patients with type II diabetes. In addition, there was a significant difference between the experimental and control groups regarding the abovementioned variables. However, no significant difference was observed between the intervention and control groups regarding selfautonomy and personal growth (P<0.001).).Conclusion: Positive psychology training effectively improves the psychological wellbeing of patients with type II diabetes. Therefore, it is recommended that this treatment approach be used to help improve the psychological wellbeing of these patients.