بررسی میزان خودکارآمدی دربیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی بابل در سال 1395

مقدمه و هدف: بیماری دیابت یک بیماری خود مدیریتی است. خودکارآمدی هم یک فاکتور ضروری برای تاثیر گذاری بر رفتارهای خود مراقبتی در بیماران دیابتی به شمار می رود. بیمارانی که خود کارآمدی بهتری دارند مراقبت از خود را، بهتر مدیریت می کنند. لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان خودکارآمدی بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهرستان بابل در سال 1395 انجام شد.مواد روش ها: این مطالعه مقطعی، بر روی 220 بیمار دیابتی مراجعه‌کننده به مرکز بهداشتی درمانی روستایی سیاهکلا شهر بابل که به صورت نمونه گیری آسان وارد تحقیق شدند، انجام شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خودکارآمدی در مدیریت دیابت استفاده شد که به روش مصاحبه با بیماران تکمیل گردید. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افرار آماریspss22 و آزمون های تی تست مستقل و آنالیز واریانس استفاده شد و در سطح معنی‌داری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن شرکت کنندگان 48/11 plusmn;75/56 سال بود. میانگین و انحراف معیار نمره خودکارآمدی کل بیماران61/9 plusmn;64/52 است. براساس آزمون anova و t.test بین خودکارآمدی و متغیرهای سن (001/0=p)، جنس ( 002/0=p)، سطح تحصیلات (0/001=p)، شغل (0/001=p)، وضعیت تاهل( 0/047=p)، شاخص توده بدنی( 0/029=p)، نوع دیابت( 0/001=p)، ورزش( 0/001=p) و رژیم غذایی ( 0/002=p) ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. همچنین میانگین نمره خودکارآمدی در مردان، سطوح تحصیلی بالاتر و نیز در افراد کارمند و مجرد بیشتر بود.بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میزان خودکارآمدی در بین شرکت کنندگان در سطح متوسطی قراردارد. لذا با توجه به این که خودکارآمدی به عنوان مهم ترین عامل تعیین کننده رفتارهای خود مراقبتی در اشخاص دیابتی از اهمیت زیادی برخوردار است، ضرورت تقویت آن احساس می شود و باید در برنامه های آموزشی بر آن تاکید گردد.

Evaluation of Self-efficacy in Diabetic Patients Referring to Babol Healthcare Center, Iran, in 2016

Introduction: Diabetes mellitus is a disease, which requires selfmanagement. Selfefficacy is an essential factor for affecting selfcare behaviors in diabetic patients. The patients who enjoy higher selfefficacy can better manage their care. Regarding this, the aim of the current study was to determine the level of selfefficacy in the diabetic patients referring to a healthcare center in Babol, Iran, in 2016..Materials and Methods: This crosssectional study was conducted on 220 diabetic patients referring to the Siahkola Rural Healthcare Center in Babol. The study population was selected by simple random sampling method. Data collection was performed using the Diabetes Management SelfEfficacy Scale that was filled out through the implementation of interviews with patients. The data were analyzed in SPSS (version 22) using the independent ttest and ANOVA at the significance level of 0.05.Results: The mean age of the participants was 56.75 plusmn;11.48 years. In addition, the patients had the mean selfefficacy of 52.64 plusmn;9.61. Based on the results of the ANOVA and ttest, selfefficacy showed a significant relationship with the age (P=0.001), gender (P=0.002), level of education (P=0.001), occupation (P=0.001), marital status (P=0.047), body mass index (P=0.029), type of diabetes (P=0.001), sports (P=0.001), and diet (P=0.002). Moreover, the males, those with higher education levels, employees, and single people had a higher mean selfefficacy score.Conclusion: As the findings indicated, selfefficacy was at a moderate level among the participants. Therefore, given the significance of selfefficacy as the most important determinant of selfcare behaviors among the diabetic patients, this construct should be promoted and emphasized in educational programs.