|
|
|
|
تحلیل گفتمانی تاثیر فرهنگ سیاسی بر روابط خارجی ایران در دوره پهلوی دوم (1332-1342)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
نبوی سیدعبدالامیر ,رادفر فیروزه
|
|
منبع
|
دانش سياسي - 1393 - دوره : 10 - شماره : 1 - صفحه:135 -154
|
|
چکیده
|
گسترش روابط ایران با کشورهای بلوک غرب، به‌ویژه آمریکا، بین سال‌های 1332-1342 یکی از ویژگی‌های روابط خارجی ایران در دوره پهلوی دوم است. در این مقاله تلاش بر آن است که تاثیر فرهنگ سیاسی بر روابط خارجی ایران طی این سال‌ها بررسی شود. فرضیه‌ای که در پاسخ به سوال اصلی مورد بررسی و آزمون قرار می‌گیرد، عبارت است از: فرهنگ سیاسی برآمده از گفتمان پهلویسم متشکل از عناصر شاه‌محوری، اقتدارگرایی، عدم امنیت و تجددگرایی، سبب گسترش روابط با بلوک غرب و تشدید وابستگی ایران در آن دوره شد. در واقع، ترکیب عناصر یادشده به معنای آن بود که شاه تنها تصمیم‌گیرنده سیاست خارجی در این مقطع باشد و دیگر نخبگان سیاسی هم درنهایت، با این وضعیت هماهنگ و همسو شوند. برای این منظور نویسندگان از تحلیل گفتمانی استفاده نموده و پس از تحلیل ارکان گفتمانی پهلویسم نسبت به بررسی سازوکارهای ارتباطی آن بر روی فرهنگ سیاسی جامعه اقدام نموده‌اند.
|
|
کلیدواژه
|
سیاست خارجی ,ایران ,پهلوی دوم ,فرهنگ سیاسی ,تحلیل گفتمان ,پهلویسم
|
|
آدرس
|
استادیار پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی (وزارت علوم، تحقیقات و فناوری), ایران, دانشگاه علامه طباطبایی, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|