دموکراسی، بحران معنویت و رویکرد دینی

: این مقاله بر آن است تا محتوای دموکراسی را با توجه به منظر کلاسیک جدید مورد مطالعه قرار داده و نشان دهد که چرا و چگونه دموکراسی جدید، به جای پرداختن به مسیله دموکراسی و اینکه دموکراسی به‌عنوان روشی برای حکومت مناسب است یا خیر، به این مسیله پرداخته است که ترازوی دموکراسی فارغ از مطلوبیت برای تشخیص حکومت مختار، گریز راه ممکن است. این مقاله همچنین نشان می‌دهد که دموکراسی جدید به جهات اومانیستی آن، با آنچه که در مکاتب دینی به جهت توجه به مسیله سعادت از سیاست مدن مورد تقاضا قرار می‌گیرد، متفاوت است. این مقاله با مرور مسیله دموکراسی، ضمن بازخوانی دموکراسی و بحران‌های ناشی از دوره سرمایه‌داری در ادغام لیبرالیسم با دموکراسی که به روش تاویل متن و تجربه تاریخی از دموکراسی قرایت می‌کند، و نیز بازخوانی دموکراسی جدید، ضمن توجه به محتوای دموکراسی، و نه قالب‌ها، به‌دنبال این پرسش است که آیا دموکراسی مبتنی بر نظام لیبرالیستی و اخلاق سرمایه‌داری که در عصر سکولار مورد توجه تجدّدگرایان بوده است، بدون رویکرد دینی، با محوریت آموزش و تربیت انسان، می‌تواند بدون در غلتیدن در بحران معنویت و ویرانگری انسان مدرن را به سعادت رهنمون کند. این مقاله نشان می‌دهد که چرا و چگونه غایت‌اندیشی و اخلاق فضیلت، در نظام مردم‌سالاری دینی می‌تواند به عنوان مکمّلی برای خروج از بحران معاصر در جریان دموکراسی باشد.