مختصات انگاره قدرت در اندیشه‌های سلوکی ایران

یکی از راه‌های بومی‌سازی علوم در حوزه علوم‌انسانی بازشناسی ظرفیت‌های علمی و فکری در متون برجای مانده از متفکّران و صاحب‌نظران ایرانی و اسلامی در سده‌های گذشته است. بازشناسی و احیای متون کهن در حوزه‌های مختلف علمی در آشنایی نسل متفکر و بالنده جدید با میراث علمی برجای مانده از اندیشمندان گذشته نقش انکارناپذیری دارد. این مقاله با همین انگیزه و به منظور بازشناسی یکی از حوزه‌های اصیل تامّلات سیاسی در تاریخ ایران در سده‌های اولیه اسلامی تحقیق شده است. اندیشه‌های سلوکی یا مرآتی به عنوان گنجینه‌ای علمی از قدیمی‌ترین تامّلات سیاسی در تاریخ ایران باستان و همچنین ایران پس از اسلام حکایت دارد. اندیشه‌های سلوکی از ابعاد گوناگون قابل تحلیل و تعمق است امّا در این نوشتار به اختصار تلاش شده به پاسخ این پرسش پرداخته شود که: شاکله انگاره قدرت سیاسی در آموزه‌ها و اندیشه‌های سلوکی بر چه ارکان و اصولی استوار بوده است؟. این مقاله می‌کوشد با به‌کارگیری روش تاریخی و تحلیلی و مراجعه مستقیم به آثار اندیشه‌های سلوکی و ادبیات سیاسی برجای مانده در این حوزه و در ساحت اندیشه‌های کلاسیک در تمدّن اسلامی، انگاره قدرت را تبیین نماید.