الگوی آونگی در تحلیل مطالبات ملّی:آزادی و امنیّت – استبداد و بحران

در این نوشتار نظریه‌ای با عنوان الگوی آونگی برای تحلیل مطالبات و تحوّلات سیاسی ایران ابداع گردیده تا در مقاله‌ای دیگر برای تشرّیح علل و نتایج انتخابات سال 1388 در متن سه دهه عمر جمهوری‌اسلامی‌ایران مورد استفاده قرار گیرد. این تلاش می‌تواند برای مدیریت سیاسی آینده مفید باشد. مفروضات این الگو حاکی از ان است که امنیّت و آزادی دو خواسته اساسی مردم هستند. امنیّت مستلزم یک دولت متمرکز و حداکثری است. اگر این دولت نقد و نظارت نشود به استبداد کشیده می‌شود. امّا آزادی نیازمند مردمی آگاه، مسولیت پذیر و سازمان یافته است و افت آن هرج و مرج است. پس در مسیر زمان جوامع در طلب آزادی و امنیّت هم‌چون آونگ به این سو و آن سو می روند و تاریخ‌شان ساخته می‌شود. این جریان اگر به درستی فهم و مدیریت شود می‌تواند در مرحله‌ای از تاریخ به‌جایی برسد که جامعه هم‌زمان دارای امنیّت و آزادی بوده و دوره جهش و پیشرّفت خود را آغاز کند. الگوی ابداعی آونگی از یک سو به عنوان ابزاری برای تحلیل علمی مطالبات و تحوّلات سیاسی جامعه ایران در دو قرن اخیر به کار رفته و از سوی دیگر واقعیات سیاسی این دوران برای صحت آزمایی این نظریه کارساز هستند. «آزادی و امنیّت چیستند و چگونه تحوّل سیاسی معاصر ایران را متاثّر کرده اند؟» به عنوان دغدغه و مساله مولف هستند که با روشی توصیفی ـ تبیینی بررسی شده‌اند. فرضیه این است که این دو مطالبه اساسی مردم نقش اساسی در ترسیم صورت و ماهیّت تاریخ سیاسی ایران و انقلاب اسلامی داشته‌اند و آینده را نیز شکل خواهد داد.