مشارکت اجتماعی زنان؛ رویکردی اسلامی

ورود زنان به حوزه‌ای فراتر از محدوده تعریف‌شده خانواده و مسیولیت‌پذیری در جامعه و انجام فعالیت‌هایی که به‌صورت فردی قابل تحقق نیست، به‌منزله ورود به عرصه حضور و مشارکت اجتماعی است. روند تحول در حقوق و مسیولیت‌های اجتماعی زنان در طول تاریخ کند و همواره با حساسیت همراه بوده است. در پی ظهور اسلام، رویه‌ها و قواعد متحجرانه نسبت به زنان و دختران به‌شدت منع گردید و قرآن و سنت رویه‌های حمایت‌گونه از حقوق و مسیولیت‌های زنان را ارتقا بخشیدند.رکود روندهای حضور اجتماعی زنان در سده‌های پس از ظهور اسلام به‌ویژه در سده‌های میانی موجی از جنبش‌های و نهضت‌های مساوات‌طلبانه زنان و مردان را در قالب مفاهیم فمینیستی در پی داشت که با افراط و تفریط‌هایی مواجه گشت و بنیاد خانواده را در جوامع غربی به‌شدت متزلزل کرد. این رویه‌های غلط، رجوع مجدد به قرآن کریم و سنت نبوی را در خصوص نحوه مشارکت اجتماعی زنان به‌عنوان یک ضرورت نه‌تنها پیش روی مسلمانان بلکه کلیه افراد جامعه بشری قرار داد. در این مقاله ضمن بررسی آداب حضور اجتماعی از منظر قرآن و سنت و آسیب‌شناسی نگاه‌های افراطی به حضور اجتماعی زنان، الگوی حضور اجتماعی آن‌ها با نگاه دینی در پرتو تجربه عملی نظام جمهوری اسلامی ایران که برخاسته از دین مبین اسلام است، بررسی و تجزیه و تحلیل می‌گردد.