بررسی رابطه میان احساس محرومیت نسبی و مشارکت سیاسی در میان دانشجویان دانشگاه اصفهان

مشارکت سیاسی به‌عنوان یکی از انواع مشارکت، از شاخص‏های مهم توسعه اجتماعی و سیاسی در کشورها به‏شمار می‏رود. مشارکت سیاسی دانشجویان که بزرگ‌ترین گروه جمعیتی در کشورهای در حال توسعه و مسیولان اداره جامعه در آینده محسوب می‌شوند، اهمیت خاصی برای ثبات سیاسی و پویایی جامعه دارد. هدف از نوشتن این مقاله بررسی رابطه احساس محرومیت نسبی و مشارکت سیاسی دانشجویان در دانشگاه اصفهان است. این مطالعه به روش پیمایشی و توصیفی صورت گرفت. نمونه شامل 188 نفر دانشجوی دانشگاه اصفهان بود که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات، از روش پرسش‌نامه استفاده شده است که اعتبار آن، به روش صوری - محتوایی و پایایی آن به کمک آماره آلفای کرونباخ سنجیده شده است. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل رگرسیون چندمتغیره و با به کارگیری نرم‌افزار spss16 و amos18 صورت گرفت. یافته‌ها نشان داد درحالی‌که بین احساس محرومیت اقتصادی و میزان مشارکت سیاسی متعارف رابطه معنی‌داری وجود ندارد (05/0 < p)، اما بین سایر ابعاد محرومیت نسبی با ابعاد مشارکت سیاسی رابطه منفی وجود دارد (01/0 > p) و با افزایش احساس محرومیت نسبی، میزان مشارکت سیاسی در تمام ابعاد آن کاهش می‌یابد.