تحلیل روابط جمهوری اسلامی ایران و سوریه در پرتو نظام موازنه قوا در خاورمیانه

سوریه عالی‌ترین سطح روابط یک کشور عربی با جمهوری اسلامی را داشته است. این کشور طی جنگ تحمیلی از حامیان ایران بود وپس از آن نیز روابط سیاسی دو کشور با مبادلات اقتصادی و ارتباطات فرهنگی تکمیل شد و تهران و دمشق را به عنوان متحدان استراتژیک در خاورمیانه مطرح کرد. برای تحلیل روابط دو کشور باید به زمینه‌های ایدئولوژیک و استراتژیک این مناسبات پرداخت. ایدئولوژی مشترک اساساً یک جهت‌گیری ضد امپریالیستی بوده که در گرایش‌های ضد آمریکایی و ضد صهیونیستی و حمایت از گروه‌های فلسطینی متبلور شده است. هر دو کشور ضمن حفظ استقلال در جهت بهره‌برداری از نیروهای فراملی در منطقه گام برداشته و یک نوع ثبات را در مقابل تهدیدهای امنیتی خاورمیانه که عمدتاً ناشی از فشارهای جهانی قدرت‌ها است، به وجود آورده‌اند. در این راستا مقابله با تهدید مشترک در مقاطع جنگ تحمیلی (صدام حسین و رژیم صهیونیستی) و پس از آن (عربستان) و نیز تلاش ایران در جهت صعود به جایگاه قدرت منطقه‌ای عوامل اصلی اتحاد راهبردی دو کشور به شمار می‌روند. بدین‌ترتیب اتحاد ایران و سوریه موازنه قدرت جدیدی را در منطقه پدید می‌آورد که در پی به چالش کشیدن نظم منطقه‌ای متاثر از سیاست‌های مداخلانه‌جویانه غربی است.

Analysis of relations between I.R.Iran and Syria in the light of the theory of regional balance of power

Syria has had the highest level of relations among arab states and the Islamic Republic of Iran. This country was supporters of Iran during the imposed war. After the war, two mentioned countries completed political relations by economic exchanges and cultural relations Tehran and Damascus were considered as strategic allies in the middle east. To find the cause of the intimate relations between Iran and Syria, we must pay attention to the ideological and strategic context of these relations. Essentially The common ideology of Iran and Syria was an antiimperialist orientation which was crystallized in antiAmerican and antiZionist tendencies and support for Palestinian groups. On the other hand, confronting with common threats in the periods of imposed war (Saddam Hussein and Israel) after that, Saudi Arabia and then Iran’s effort to reach to the position of regional power are the main factors of strategic alliance of two countries (Hypothesis). As a result, the policy of both countries is not only maintaining the independence exploit of transnational forces in the region but also creating a kind of stability against the security threats of the middle east, which caused from the global pressures of powers, mostly. Thus, the alliance of Iran and Syria brings a new balance of power in the region that challenges the regional order influenced by Western global politics. In this study, we will look for reviewing a system of balancing power in the Middle East and the status of the coalition of two countries.