صورت بندی لوازم سیاسی خوشبختی در حکمت متعالیه

این مقاله درصدد آن است که ماهیت خوشبختی را در حکمت متعالیه متاخر بازخوانی کرده و ملزومات آن را درحیطه سیاست فلسفی خوشبختی بازطراحی کند.این موضوع یکی از کلید یترین مولفه ها برایترسیم دولت مطلوب انقلاب اسلامی ایران است که تامین سعادت دنیوی و اخروی مردم را رسالتخود می داند. پرسش اصلی مقاله حاضر آن است که : لوازم سیاسی خوشبختی چیست و چگونهصورت بندی می شوند؟ این پژوهش با رویکرد توصیفی تحلیلی و استفاده از روش تحلیلی نظریه مبنا بهبررسی مولفه های خوشبختی در دیدگاه متفکران نوصدرایی پرداخته و پس از تحلیل ماهیت خوشبختیو منطق کنشگری انسان، لوازم این پنداشت از خوشبختی در به کارگیریِ منابع فردی و جمعی برایدستیابی به آن و نقش آن در شکل دهی به امنیت، آزادی، عدالت و تربیت را در جامعه ترسیم نموده است. این پژوهش در نهایت تصویری از یک « دولت کمال گرا » در حکمت متعالیه ارائه می کند.

The nature of Happiness and its place in the Sadraiantranscendental political philosophy

Concepts and policies of happiness have a strong link with political theories. This research tries to explain the meaning of happiness and its position in the Sadraian transcendental political philosophy by interpreting and using Sadraian philosophy, especially the views of Allameh Tabatabaei and Mortaza Motahhari. In this regard, these items were discussed in this article: the nature of happiness, how human activities are aimed at achieving it.Based on the intended definition, unleashing the potential and satisfying the needs are real happiness, so it can be the personal and social resources of happiness and the status of government in achieving it. In the study of philosophic politics of happiness, the position of this concept in the context of Transcendental political philosophy has been studied in relation to freedom, security, education and justice. this relation refers to the chosen definition of happiness; unleashing the potential needs to security, education and justice so the role of government is providing these four means.