پیامدهای غربی زدایی از روابط بین الملل برای مطالعات منطقه ای

علم روابط بین الملل از آغاز در بستر جهان غرب ظهور یافته و همین واقعیت با بخشیدنِ جایگاه رهبری به مراکز علمی و آکادمیک غرب شرایطی را به وجود آورده که هویت غربمحور این علم به مدت چند دهه همچنان حفظ شده است. از سال های پایانی قرن بیستم تا کنون متعاقب پیدایش رهیافت بازاندیشگرایی، وسیع شدن دامنه موضوعات بین المللی و نیز حضور پررنگتر موجودیت های غیرغربی، موانع نظریِ ایجاد شده حول علم روابط بینالملل برداشته شده و اکنون این علم با رهاییِ تدریجی ازانحصار غربی، در وضعیت تکثر، نسبی گرایی و امکان ناپذیریِ سیطره یک پارادایم، فرانظریه، نظریه و رهیافت خاص قرار دارد. اکنون این پرسش مطرح میشود که وضعیت کنونی علم روابط بین الملل چه پیامدهایی برای زیرشاخه مطالعات منطقه ای دارد؟ مدعای اصلی مقاله حاضر این است که وضعیت تکثر و نسبیت نظری دانش روابط بین الملل فرصت بسیار مناسبی را در اختیار پژوهشگران غیرغربی برای تولید و ارائه نظریه ها و روایت های بومی قرار می دهد و در نتیجه میتواند مطالعات منطقه ای را از سیطره رهیافت های قوم محور غربی برهاند و سبب شود پژوهشگران تحولات هر منطقه را از چشم انداز همان منطقه و مبتنی بر نظریه های بومی مطالعه و تحلیل کند.

Dewesternizing of International Relations and its consequences for Regional Studies

International Relations as an academic discipline, originating from the West, has been influenced by Western traditions of thought and this has led to its Eurocentric nature reproduced through specific closures and strict standards of theorizing. In fact IR scholars in modern era influenced by the European Enlightenment and its endorsement of autonomous reason took the supremacy of modernity for granted and considered nonwestern ideas so unimportant and irrelevant that they could easily ignore and omit it from their theories without having any trouble understanding, explaining and interpreting world politics. Since the last part of the twentieth century, however, this has been challenged. The emergence of reflectivist theories with their broad definition of theory, the expansion of international agenda due to significance of new international issues, and the agency of nonWestern international actors have somehow broken the metatheoretical and theoretical boundaries of IR. The result has been pluralism and the coexistence of approaches and theories.Fortunately with the collapse of confidence in the way Western modernity has understood the world, there is now a growing openness in international relations to what different perspectives may have to offer to the world. Some preliminary steps have been taken to construct nonwestern theories of IR based on different concepts and presumptions. Although they are still in an embryonic stage, we will hear and read more about them in a not too distant future.In particular, so scolars are trying to establish an independent and distinct matetheory derived from Islamic principles and rules in order to designate Islamic ontology, epistemology and methodology which can help us study and understand international relations in a religious framework. The main argument of this article is that this pluralism paves the way for nonWestern IR scholars especially in Regional Studies to produce their own theories and narrative of international relations and to be free from Eurocentrism. This article has a descriptive analytical method and uses Library Research Methods for data gathering.