استراتژی چرخش به آسیا؛ خیزش چین و سیاست امنیت ملی آمریکا در آسیا

با وجود آن که آمریکا در سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم همواره در منطقه آسیاپاسیفیک حضور پررنگ داشته و به عنوان قدرت برتر، حافظ امنیت در این منطقه بوده است، در اواخر سال 2011 با اتخاذ استراتژی چرخش به آسیا رسما اعلام کرد که قصد دارد منطقه آسیاپاسیفیک را به اولویت سیاست خارجی خود تبدیل کند و توجه بیشتری به آن معطوف کند. اولویت‌بخشی به منطقه آسیاپاسیفیک در سیاست خارجی در دولت بعدی یعنی دولت ترامپ هم ادامه یافت. عده‌ای هدف استراتژی چرخش را مهار خیزش چین تعبیر کرده و هشدار می‌دهند که تقویت این رویکرد می‌تواند خطر رویارویی دو قدرت بزرگ چین و آمریکا را تشدید کند. عده‌ای دیگر با بررسی عملکرد ایالات متحده این استراتژی را تنها موضعی اعلامی می‌نامند که هیچ گاه در عمل محقق نشده است. سوالی که نوشتار حاضر در صدد پاسخ‌دهی به آن است این است که چه دلایل بنیادینی منطقه آسیاپاسیفیک را به اولویت امنیتی آمریکا تبدیل کرده است؟‌ پاسخ به این سوال در گرو بررسی روند تحولات قدرت نسبی آمریکا در سیستم بین‌الملل است. به همین منظور با استفاده از بنیان‌های نظریه چرخه قدرت ، قدرت نسبی ایالات متحده به همراه سایر قدرت‌های بزرگ نظام بین‌الملل بررسی شده است. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که هم‌زمانی افول فزاینده قدرت نسبی آمریکا و رشد فزاینده قدرت نسبی چین و نزدیک شدن نسبتا هم زمان این دو کشور به نقاط عطف روی چرخه‌های قدرت خود، علت اصلی اولویت یافتن منطقه آسیا پاسیفیک در سیاست خارجی آمریکا است و مطرح شدن استراتژی چرخش به آسیا نیز تلاشی برای بازگرداندن تعادل به سیستم و از میان بردن شکاف‌های نقشقدرت به وجود آمده است.

Pivot to Asia Strategy: Rise of China and US Asian Strategy

Despite the fact that the US has been always present in the Pacific and has guaranteed peace and security as the regional hegemon since the end of the WWII, in late 2011 it formally announced the Pivot to Asia strategy and declared that thAsia Pacific has turned to its number 1 priority in foreign policy and national security. This attitude toward Asia has been kept in Trump administration too. Despite the fact that the US has been always present in the Pacific and has guaranteed peace and security as the regional hegemon since the end of the WWII, in late 2011 it formally announced the Pivot to Asia strategy and declared that thAsia Pacific has turned to its number 1 priority in foreign policy and national security. This attitude toward Asia has been kept in Trump administration too. The question that raises to mind is that what made policy makers to consider AsiaPacific region as the first priority in national security among other regions? In order to answer to this question, we have monitored the process of US relative power changes in the international system. We have drawn the power cycle of the US and other major powers of the international system including China in order to evaluate their power changes. The question that raises to mind is that what made policy makers to consider AsiaPacific region as the first priority in national security among other regions? In order to answer to this question, we have monitored the process of US relative power changes in the international system. We have drawn the power cycle of the US and other major powers of the international system including China in order to evaluate their power changes. The findings show that the accelerating decline of US relative power simultaneous with the accelerating rise of China’s relative power is the main reason that has turned AsiaPacific into the first priority of the US foreign policy and Pivot to Asia is an attempt to bring back equilibrium into the system and narrow the powerrole gaps.